Tevâfuk...

Diyarýmda tutunamayan bir laf
Keyfinde aðlayan yangýnlarda yanýyor yâ hû
Aþka kanatlanan düþler
Serpilmiþ külünde bir kaktüse
Ve gül açmazken
Bilinmez diyarlardýr çünkü
Ayný yönde burukluk aþinasý
Ve kaçarken öksüz kalýr kalbim en çok
Güneþin özleminde istikbâl
Su unuturken kendini
Milyonlarca kalp nehirleri
Dolup taþar...

Alýn teriyle dökülmüþ halýlar
Çýrpsýn kendini
Bir siyah sevgiye gaip kalmak için
Kalem suskun bir þiyara
Alem vurgun yaldýzlý sözlerine

Bir i mgesi kopunca sardelyalarýn
Verem olur özümde vardelyalarýn

Ve Tanrý kendini neye boyadý
Ucu açýk bir kemiðe mi?
Saçý daðýnýk bir kaleme mi?
Yoksa ruhu parlak bir alfabeye mi?

Her dili öðretmek s’aklý iken
Bir annenin çocuguna sûkutu öðretmesi gibi

Anlamsýz bir tutku icin
Seni düþünmek hasrettir
Velhasýl dudaklarýmda
Aklým aklýnda
düþ’erken mi?

Alfabelerim dizilir sýrata
Askýn ilk harfi A’danmýþlýk
Kalbi katýþýksýz közlerine
Bir bilmeceyle
Gözlerim aðrýyor bekleyiþlerle
Bir leyleðe aþaðýdan bakmak hüsranken
Bir bülbüle þakýrdamak yasakken aksam
Gul acmazken

Sana kýy(a)meti uçurumu andýran sevgileri ertelediðime
Özür diliyorum...


...gezgin i mgeler...
Sosyal Medyada Paylaşın: