Ahh evladım ah!

Bilemedim, hayat denilen bu Dünyadaki, yaþam yolum da...
Bir kumar gibi, atmak zorunda kaldýðým yaþam zarým da...
Evlenmek için evlilikte, pek düþünmeden kararsýzlýkla attýðým adýmým da...
Üst üste gelen yokluklar ve olumsuzluklar da...
Evet!
Yakamdan düþmeyen talihsiz þansým...
Her ne kadar yekte düþse a hu zarým...
Ömür boyu süren piþmanlýklarýmla, ahlarým...
Çoðu zaman dýþa vuramadým... Beni hep yaktý sana olan içimizdeki hasretim...
Bu yaþadýklarým hepsi benim acým...
Ömür boyu süren bu istýrabým...
Yýllar geçse de hep ayný sana olan sevgim...
Bitmeyen özlemim...
Ama ne olursa olsun, hayattan gelene kaderime razý deðilim...
Ayrý düþmek oldu, hayattaki bana payým...
Ben bir boynu bükük babayým...
Ayrýlýk, benim belki alýn yazým...
Belki gençlik hatam...
Belki hayatta ki, en büyük kazam...
Parasýzlýk, çoðu zaman bahtým da alýn karam...
Butün bunlar benim için yürek yaram...
Ama, ayrýlýk belki de, bu berbat hayattan olmuþtu kurtuluþ çarem...
Ve lçim de beni yakan...
Senden ve anandan ayrýlýk hatam...
Hasretin ise cabasý beni yýkan...
Affet beni evladým!
Ýsteklerini alamadým...
Sana iyi baba olamadým...
Çunki,
Seni benden ayýran insanlarýn hilesi...
Bir ömür boyu...
Yaktý, yýktý beni bu ayrýlýk çilesi...
Buda hayatýn bana cilvesi...
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: