ŞİRİN KIRŞEHİR

Ne deniz sahili,ne deli orman,
Bozkýr’ýn sýrtýsýn,þirin Kýrþehir.
Baþaklar sarýya çaldýðý zaman,
Ýmece kurdusun þirin Kýrþehir .

Zemheri,ayazla kolkola gezer
Býçaktýr tipisi nefesi keser
Yalancý bahardan,leylekler bizâr,
Ýbibik derdisin, þirin Kýrþehir.

Salkýmlar bakarken, gün ýþýðýna,
Bülbül’ler kavuþur,gül aþýðýna.
Uzanýr çimenler boz döþeðine,
Ne güzel örtüsün, þirin Kýrþehir.

Bi ! görsen Kaman’ý ,süslemiþ daðlar,
Mucur’un yamacý üzümlü baðlar.
Çiçekdað koynunda, zahide aðlar,
Bozlaklar yurdusun, þirin Kýrþehir.

Ahi’ler el’inin tam ortasýsýn.
Ertaþ’ýn, gurbette yürek taþýsýn.
Aþk ile çaldýðý, sazýn döþüsün
Tellerin gardýsýn, þirin Kýrþehir .

Ýnsan’ý, candan çok, vataný sever,
Gam düþse bayraða, göðsünü döver.
Üstüne vazife, düþerse eðer,
Askersin ,ordusun, þirin Kýrþehir.

Türk’lüðe pak maya çalar özüyle,
Ahâli, haini döver gözüyle.
Kadýný, erkeði ,oðlu, kýzýyla,
En mahrem yerdesin, þirin Kýrþehir.


















Sosyal Medyada Paylaşın: