denklem...

sorun
sadece ben miyim..
sorun..evet, evet sorun


nükseden vardiyalý sancýlar
aðlamaklý, aðrýmaklý bir can
yine derin bir sýzý, çýplak düþler


giydikçe nöbet sancaðýný üþüyor ellerim
savaþ halindeyken yastýða direnen gözlerim


huzursuz bir yataðýn alaca kalbinde,
kýzýlsýz bir þafaðýn tam da rahminde
inanç tazeliyor fýsýltýsýz mýrýldanýþlarým


sahi,
sorun sadece ben miyim.
korkak deðilim, kaçak hiç deðilim


kaçak dövüþen akreple, yelkovan
ne zor deðil mi.. kim vurduya giden ve
dönemeyen zamana saymayý öðretmek


geceye uzanýyor saçlarým gibi yollar
vakit zifir.. tadým zehir
unutmayý deniyorum kendimce, kendimle
hiç tanýþmamýþ olmayý diliyorum kendime


siz üzerinize alýnmayýn nefesinize afiyet
o kadar hayat ki hayat bu nasýl kifayet


belli ki,
denklem benim
çözümü ki uyumsamak...o vakit
huzursuz yataðýmýn alaca kalbinde,
kýzýlsýz þafaðýmýn tam da rahminde
uyumsamak istiyorum uyanmamak üzere...

~°~
~°~
~°~


Sosyal Medyada Paylaşın: