saklarken hüznümü oysa hiç bilmediler
incinen sözlerimi
önümde dað gibi yalnýzlýk
bir buruk ses var kulaðýmda
sanki vuslata vurulan pranga
inadýna bir sevda
ateþin ortasýnda terinde sancý
çevirsem baþýmý
gözlerime dökülen bakýþlarýn
deðecek yüzüme
aðlarken deniz kimsesiz kýyýlarda
þimdi ben
meçhulden kalan bir besteyim
çalýnan tüm hüzzamlarda
her þafak döþümde çöreklenen kurþun
paylaþýrken günahýmý üþüten ayazlarla
ve sen bilirsin ki
gelmesende beklerim
avuçlarýmda umut...
eylül-2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.