YÜREĞİMİZDEN KAYIP GİTTİ SONRA BU EVREN

Bu Cihan doðduðunda avucuna kondu besmele
sonra insan doðdu avucunda Allah’ýn rahmeti
birbirine çarptý þimþekler büyüdü birden bire zaman

ben annemin kucaðýnda týngýr mýngýr
babamýn ocaðýnda þýmarýk büyüdüm
kardeþlerim le kavga nizah
kar demedik yaz demedik

evimizin kalesinde
duvar ördük yabancý yüzlere

sonra denizlerin efsunlu taþlarýyla tanýþtýk
dalgalarýna býraktýk nazar deðmiþ yüreðimizi
niyet ettik dünyanýn günahýndan arýnmaya
pak alný koyduk secdeye hamd ile


zaman detleri getirdi býraktý
kapýmýzýn önünü süpürdük her gün
kadýnlar ayrý yerde erkekler ayrý yerde
daðýldý herkes çarþýlarýn göbeðine
tütsüler yakýldý kurþunlar döküldü
hayatýn çilekeþ nazarý daðýlmadý kimseden

sonra Güneþin tutulmuþ cepheleriyle tanýþtýk
doðum zamaný sancý kaplýyordu her yeri
öðlen saatlerinde piþiyordu Hayat
doyumsuz sofralar seriyordu doða meydanlara
Þükür secdesi ediyordu aðaçlar


zaman gelip geçen yýllarý býraktý
kapýmýzýn önünü süpürdük her gün
kadýnlar çatlak patlak ellerini yoðurdu
erkekler sýrtýnda kamburunu taþýdý
daðýldý herkes ,
ya baba ocaðýna
yada bir avuç sevginin olduðu
tiner ile kokulu binalarýn
dört duvar arasýna

þehirlerin demir ayaklarý tutturulmuþ
köprüler yeniden kurulmuþ
gözünü açmýþ yeni doðan bebekler
beþiðinde kan izleri

yüreðimizden kayýp gitti sonra bu evren
baþýmýz saðolsun




Ayþe Caniberk
Gümüþ kalpler





Sosyal Medyada Paylaşın: