Erciyes’te Her yerim Donmuş Ölüyorum Diyorum saf şiir
Erciyes’te Her yerim Donmuş Ölüyorum Diyorum
Erciyes’i seyrediyorum Yaþlanmýþ tenim gibi gizemleriyle dimdik durur dað Sanki üstünde dans ediyorum Bata çýka gayret ediyorum kalmak için sað
Titriyorum. Ürperiyorum. Ama Üþümüyorum.
Sönmüþ yanardað Lavlarý o gün etrafýna yayýldýðýnda Bu kadar sevimli miydi? Ýnsanlar ayýldýðýnda… Kalan biri olmuþ muydu gerçekten sað?
Ne yandan baksam Yüzlerce kilometre kalýntýlar Yoruluyorum aksam Mahþeri anlatýyor alýntýlar
Erciyes’i seyrediyorum Baktýkça kar banyosu yapýyorum Kaydýkça huzurla eriyorum Birçok medeniyet yaþamýþ An geçtikçe fark ediyorum!
Erciyes içimde yaþayan kuzu Asla karýný eritmeyen yaþatýr huyu Ýçinde binlerce Yusuf’tan kalma kuyu Gazze’nin üstüne düþen gölgesine kurulmuþ pusu Erciyes’e bakýp esareti gören bulutum!
Germir baðlarý þahit Erciyes’in karý erirse âþýklar kavuþacak Vuslat olur erek! O güne kadar yakýlýr aðýt Herhalde mahþer olsa gerek Yazacaksa taþýmakta zorlanacak bu yükü kâðýt…
Erciyes’i seyrediyorum En sonunda her yerim donmuþ Ölüyorum diyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.