ben hüzün
ben gam
ben efkarým
kalbe doðan ilhamýn ilk aydýnlýðýnda baþladý gün
bir rahlenin önünde
bir ney üfleyiþiyle
boþluktan kopup da teker teker
bir þelale gibi dökülürken
bir kaðýdýn üzerine
harf hacminde
ses suretinde
kan kýrmýzý
benim
kimi deniz mavisi
kimi papatya rengi
duvarda sülüs besmele
üzerine düþeceði yeri bekleyen
mor benekli menekþe ebrusu
öyle bir yerde tutulurken
ne bir adým ileri
ne de bir adým geri
öylece düþen bir nefeste
benim
ölüm fermaným
bir çýðýrtkanýn dudaklarýnda
yankýlana yankýlana yayýlýrken etrafa
yer çekimsiz
önünde ismim
arkasýnda suretim
ayrýlýða açýlan bir boðum ses
bir kez daha
geçilen o yol
gidilen o menzil
benim
bir yanda asma aðaçlarý
tane tane
mor ve eflatun
bir yanda kýrýlan kalbim
bir yanda kalbimin kýrýlan parçalarý
her biri bir kalp
bir yaný aþk
bir yaný cezbe
bir yaný coþkun alevler
cehennem gibi yanan benim
bir yaným arþta
bir yaným arzýn yedi kat altýnda
ýssýz
sessiz
sakin
o kör karanlýk benim
mevsimlerdeyim
günsüz
gecesiz
neler görmüþ
ne hadiselere tanýk olmuþ
bin kez daha
suskun
þikayet etmeyen
benim
ben hüzün
ben gam
ben efkarým
hemzem elife
elifim lama çýkarken
dem dem
ya þah
ya köle
bir yüzüm yasaklý
bir yaným sonsuza özgür
yurdundan sürülmüþ
topraðýndan kovulmuþ
benim
sesim kesik
lalým saðýrým amayým
þikayetsizim
yazgýya boyun eðmiþ
kalbi oyulan bir neyim
naðme naðme
boþluða üflenen
benim
gözyaþým yok henüz
yüreðimden damlayan ses ah-ý zarým
günahkar bir ademim
tek bedende
bir tek ruh
bir tek canda benim
basitten karmaþýða doðru
yeni terkipler
farklý ibareler
bilinmedik manalar
olanlar olmayanlar
kimi zaman hayret
kimi zaman zayi
geçmiþten bugüne gelen
benim
tevekkeltü alallah diyerek
her yeni bahar
sevgi diken
umut besleyen
manevi iklimlerde
arýnan dirilen ve yenilenen
gönül odacýklarýný aydýnlatan
bir ýþýk
bir kandilde
bendim
sýrlýktan çýktým
aþikar oldum
yolum açýldý
dört bir yana karanlýða daðýldým
geçtim o meçhul þehrin kapýlarýndan
ilk adýmý atan
ilk kapýyý açanda
benim
gözlerim kamaþtý
hiçbir þey göremedim
dýþarýsý önce bahardý
derin mavi ve coþkun ýrmaktý
suydu
ýþýktý
sel gibi akan
benim
her dem
bambaþka bir alemdi
bir yangýn hengamesi
gül renkli alevler raks ederken
vakit yanma vaktiydi
gül mevsiminde kül faslýydý
dem dem
ahlarla yükselen
benim
redfer