Ýnsanlýk egemen olamaz mý? Her biri kibirin kucaðýnda Öfkeyle yanýp kavrulurken Yürekler donuk, soðuk Bir ayna gibi parlayan nefret Gözlerin ýþýðýný söndürür.
Kibir, taht kuran zalimin ipi Öfke, zehir saçan bir ok gibi Ýnsanlýk, kendine yabancý Kurudu gönüllerin pýnarý Karanlýk sardý etrafý Umutlar solmakta, ölüm sessizce bekliyor.
Gökyüzü kapkaranlýk, yýldýzlar kayboldu Yalnýzlýk sarýyor ruhu, çaresizlik peþini býrakmýyor Kibir ve öfke, güneþin batýþýný izlerken Bir umut ýþýðý arar insan Yoksa karanlýk sonsuzluða sürüklenir Kendi yarattýðý zindanda.
UMUT VE SEVGÝ-NEJAT HOCA
Sosyal Medyada Paylaşın:
nejat hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.