ÇÖLE DÖNÜYOR
Geride kalmýþ ne yazýk feyzli o günler
Nasýl imreni kokar yaþanan günler
Ve mutluluktan pay düþen özneler
Her geçen yýl, ay ve günde bir bir yitiyor
Soluyor rengi hayatýn, ýþýk vermiyor
Ne yazýk ki hayatýmýz çöle dönüyor.
Emek ise ne kadar çok, veremiyor haz
Asla anlayamadým ki bu nasýl bir tarz
Hoyratlýk üzerine midir düzenin kökü
Nerde kaldý sevgi saçan insanýn özü
Kendini her defasýnda önde tutuyor
Ýnsanlar niçin kadrajý hep küçültüyor
Pencereler yaslýdýr belli, ýþýk sýzmýyor
Okumak, yazmak ve dahi güneþe bakmak
Ayný güne birlikte kavuþurken þafakla
Ýlham da gelmiyor artýk, gece rövaçta
Ruhlara sýzýyor gaflet aman da vermiyor
Yeþile hasret yürekler çöle dönüyor.
Oysa tarih bile nasýl katardý neþe
Masallarda bulunmaz mýydý o sihirli þiþe
Muhlisliði su götürmez berrak gerçekle
Her defada samimice ve pür dikkatle
Sarýlmaya çalýþtýkça gizemli faniliðe
Niçin ellerimiz bomboþ, gönül çaresiz
Ve güç katan ilhamlar sahte, tutundukça biz
Biçâre diz yorulsa da aldýrmayýn siz
Daðýlmasý belki mümkün manzarada sis
Esenlik beklenilendi ortak paydamýz
Ötelenmek yýktý bizi ne yaparsýnýz.
Keþkeleri de býraktýk amma kimedir diyet
Hatalardan arýnmaksa iþte bu mürvet
Öze dönmemiz gerekti bitsin bu vahþet
Belki de o zaman düþer bize de rahmet
Kim olduðumuz önemsiz vurgu amelde
Ýyilik hep saklý durandý fýtratta, özde
Bir keþfediþ gerek bize hayat akmýyor
Ruha temas edenlerse eza veriyor
Arayýþlar bitmeyecek, hayat bu belki
Fýrçalar boyalara, kalemse kaðýda küstü
Fluleþen hayat akýþý herkesi de üzdü
Ýnsanýn içinden bir öfke, kin yükseliyor
Hayat dolu bu gezegen çöle dönüyor.
Karþýlýðý olmayan her þey boþta kalýyor
Yaþanýlan sandýðýmýz sýradanlaþýyor
Bir þarký söylemek bile içten gelmiyor
Deðersizlik denen illet kapkara bulut
Kapatýyor engin göðü iç daraltýyor
Iþýða hasret duygular, düþüncelerse zavallý
Sanki bir boþlukta insan, oysa deðerli
Amaçlar araç olmuþlar, tam bir keþmekeþ
Hazza varmadan bitim bu ediyor serkeþ
Derinlikten pek uzakta sevgi öznesi
Muhabbetten yoksunu kalpler çöle dönüyor.
Bize düþen manzara bu, iþte hakikat
Ýçtenlikle bakan görür gerçeði mutlak
Çokça þeyi deðiþtirmek belki mümkün deðildir
Kendimize bir yöne bulmak iyi fikirdir
Bir küçük iz de olsa bizden katsýn tebessüm
Okuyup anlayabilen düþünsün, gülsün
Ne zaman gelir vakti kim bilir ne zaman öldün
Arkandan yükselen sesler rahmete dönsün
Ve muhterem dostlar þimdi bir seçim gerek
Zîra kat edilecek çokça yolumuz var
Ne için yüründüðü bilmek ehemniyetli
Çöle dönmesin þu hayat inanýn önemli...
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.