Semada bir aðlamak belirdi
Bulutun nefesinden döküldüm
Yeryüzüne indim ilk günah gibi
O kadar saf olduðumu nerden bilirdim
Etrafým ýþýltýlarla dolu
Büyük bir yarýþ baþlýyordu
yere doðru
kimi ayaklar altýnda
kimi kýz çocuk yanaðýnda eriyordu
bir düþümde ayna gibi deryaya
sanki sen gülümsüyordun yayarken
halka halka o akýþkanýn üstünde
düþmek isterdim baþka düþümde
o doðurgan ananýn rahmine
koku yayýldý misi cennet tadýnda
tomurcuk beslerdim
tüm ýslaklýðým ile
gökyaþým büyütürdü tohumlarý
topraðý hafif kaldýrýr ya yerinden filizim
saklýmda tutuþmuþtur düþlerim
ýþýða ulaþmaktýr
tek tek sürgün verir bedenim
ben doðduðum yerde ölmek isterim
"bulutun yüreðinde pinhan gömülü"
nerde çaðýrsa bir hasret
ona akar giderim