YAREN

YAREN
Dilinin ucuyla ,verme teselli
Gözlerin ruhumu okuyor yaren.
Bazen bir damlayý bazýda seli,
Devirip, yüzüme döküyor yaren.

Aynada bir yetim geçip karþýma
Uzatýr mendili ban’ar yaþýma.
Gecede davetsiz girip düþüme,
Dünyamý baþýma yýkýyor yaren.

Sanýrým halime dünyadan bezgin
Halime, gölgemmiþ samimi üzgün.
Görende, kimdir bu muhacir gezgin,
Der gibi,manalý bakýyor yaren.

Yýllarýn sýrtýnda ömür geçtikçe
Beyazlar çoðaldý zaman uçtukça.
Zor gelir git gide ,nefes, içtikçe
Sanki bir , yangýndan çýkýyor yaren.

Usandým geleli bu yaban elden
Temelli yýlgýným, yadýrgý dilden.
Yýðýnlar içinde ,namert her kuldan.
Dert yanmak, canýmý yakýyor yaren.

Huzuru dilendim, eþten yoldaþtan,
Talihim gülmedi kavim kardaþtan.
Sonunda çareyi , gam dolu yaþtan
Beklemek, boynumu büküyor yaren.



















Sosyal Medyada Paylaşın: