YAREN

YAREN
Dilinin ucuyla ,verme teselli
Gözlerin ruhumu okuyor yaren.
Bakýþýn damlayý bazýda seli,
Devirip, yüzüme döküyor yaren.

Aynada bir yetim geçip karþýma
Uzatýr mendili ban’ar yaþýma.
Gecede davetsiz girip düþüme,
Dünyamý baþýma yýkýyor yaren.

Sanýrým olmuþum dünyadan bezgin
Halime, gölgemmiþ samimi üzgün.
Görende, kimdir bu muhacir gezgin,
Der gibi,manalý bakýyor yaren.

Yaþlandým ben sarý güzü biçtikçe
Ak kuþlar tünedi ömür geçtikçe
Sýzlýyor soluðum nefes içtikçe
Sanarsýn , yangýndan çýkýyor yaren.

Usandým geleli bu yaban elden
Temelli yýlgýným, yadýrgý dilden.
Yýðýnlar içinde ,namert her kuldan.
Dert yanmak, canýmý yakýyor yaren.

Huzuru dilendim, eþten yoldaþtan,
Talihim gülmedi kavim kardaþtan.
Sonunda çareyi , hayâlden düþten
Beklemek, boynumu büküyor yaren.



















Sosyal Medyada Paylaşın: