ALMA GÖZLERİNİ GÖZLERİMDEN

Ben seni aðladým kaldýrýmlara
Sen mahsun, sen ürkek, bir kedi kadar zararsýz
Hasret kalmýþ özgürlüðe prangalýsýn
Kuþ seslerine
Mavi gökyüzüne
Adýmlanmaya kaldýrýmlarý
O taþ sokaklarýnda þehrin
Suskunluða hükümlü mavi kuþ

Masmavi hayallerimi yýktý gidiþin
Sevenler sevilenler artýk yoktular
Kapandý keder pencerelerim bir bir
Ýnsanlar seyre daldýlar beni
Yaðan yaðmurlarda bile hasret vardý
Çýlgýnlar gibi koþtum ardýndan
Gözlerimin camlarý kýrýlýrdý aðlardým

Hangi evreni kurdumsa alýþamadým
Ýçimi kesik kesik yapan býçaklardý yokluðun
Saðnaklarý yükledim gözlerime
Pespembe hayallerimi döktü rüzgar ,gidiþin
Þimdi gecem gündüzüm kan kýrmýzý
Þarkýlarým içimde feryat oldular
Nasýlda aðlardým
Yýrtarcasýna geceleri
Yalnýzlýk girdabýna düþtüm bir kere
Boðuluyorum bak kalabalýk denizlerde

Hayalde olsa, çekme gözlerini gözlerimden
Gel, kurtar beni yalnýzlýðýmdan
Bir seninle bütünlenirim bil ki
Yarým býrakma ümitlerimi
Yitik akþamlara astým askýlayýp ümidimi
Güneþ doðmayý unutmuþ neden ?
Acý bir bulut geçer gözlerimden
Geliþinle bahar gelir istersen
Terketme beni kutup gecelerine

Gecelerimi bölüyor kuþlarýn sesi
Uyanýp bekliyorum
Oturup düþlüyorum seni her gece böyle
Bir yalnýzlýk þarkýsý hep içimde
Gel, bitsin bu þarký
Hýçkýrýklar düðümleniyor boðazýmda
Ellerim seni arýyor, seni yaný baþýmda
Öyle açýlýyor içimdeki ümitsizlik yarasý

Gözlerime miller çektin ... kaç zamandýr
Benimdi esir alýnan güneþ renkleri
Seçemiyorum þimdi renklerini
Ebem kuþaklarýnýn
Sisler çekildi gözlerime
Ellerini alýp gideli eller
Güneþi alýp koyar bir el
Penceresiz karanlýklara, bekler
Sen mi ben mi acaba kim
O ters dönmüþ kaplumbaðanýn
Yaþam telaþýndayýz

Bak iþte umutla seni bekliyorum
Gel, doðsun ümit güneþleri içimde
Seninle güler benim gözlerim
Siyah gülüm

Günay Koçak

27. 3. 2024
Sosyal Medyada Paylaşın: