BEN ÇOCUKKEN

BEN ÇOCUKKEN
At kýlýndan tuzak vardý,
Muþambadan kýzak vardý,
El örmesi kazak vardý,
Mutlu idim ben çocukken.

Oyunumuz çelik çomak,
Cebimizde ayna tarak,
Elimizde ellik orak,
Ekin biçtim ben çocukken.

Yunnak Çayý temiz akar,
Anneler çamaþýr yýkar,
Kazanlarda küller kaynar,
Kül koklardým ben küçükken.

Baþýmýzda papak yazma,
Kuþ avlardýk karlar dizde,
Ayak çýplak lastik çizme,
Üþümezdim ben çocukken.

Çimme gölü suyu mavi,
Görünüyor altý dibi,
Sabah akþam þibi gibi,
Çok yüzerdik biz çocukken.

Yeme içme aklýmda yok,
Yavan ekmek katýðým yok,
Sanki dersin karnýmýz tok,
Acýkmazdým ben çocukken.

Sela dinlerdik sahurda,
Radyo yapardýk çamurda,
Oyun oynardýk yaðmurda,
Eðlenirdim ben çocukken.

Erken kalkardýk sabahtan,
Çalmaç yerdik tabaktan,
Teker yapardýk kabaktan,
Mutlu idim ben çocukken.

Yeþili gördüm ovada,
Pekmez kaynardý tavada,
Uçurtmam vardý havada,
Kuþ olurdum ben çocukken.

Odun keserdi baltamýz,
Balýk tutardý oltamýz,
Doktor görmezdi hastamýz,
Çok ölürdük biz çocukken.
Ünal GÜNEÞDOÐDU

Sosyal Medyada Paylaşın: