YİTİK ÇOCUKLAR!

YÝTÝK ÇOCUKLAR!
Ben bir çocuðum, sütten kesilmemiþ,
Siyahiyim, tenim kara, bahtým kara…
Ottan yapýlmýþ kulübede doðmuþum,
Hiç olmadý, anamýn sütü doyasýya…
Horoz þekerim, dondurmam da hiç olmadý,
Temiz bir yudum suyum da, oyuncaðým da.
Rüyamda bile göremedim ki,
Nasýl olduðunu bilmediðim güzellikleri…
.*****
Ben bir çocuktum savaþýn ortasýnda,
Babamýn son bakýþýnda kaybettim,
Çocukluðumun en güzel yanlarýný…
Hemen mi büyüdüm yoksa?
Kursaðýmda kaldý çocuk gülüþlerim…
Hani benim hayallerim, neredeler?
Nerede uçurtmam, sevincim, umutlarým?
Gözbebeklerimdeki hüzün de ne?
Nerede kaldý çocukluðum?
*****
Ben bir çocuðum, küçücük mezarýmda…
Ruh hastasý bir cânînin elinde can veren…
Sessiz çýðlýklarý duyulmamýþ…
Gözlerimde korku, minik kalbim yorgun,
Hayvânî bir zevk uðruna harcanmýþým!
Oysa hayallerim vardý, tebessümlerim…
Çocuk gülücüklerim susturuldu,
Koparýldým dünyaya doymadan…
*****
Çocuk bakýþlarýmý yitirdim ben,
Demir parmaklýklar ardýnda…
Koðuþ revirinde doðmuþum feryat figan!
Ne iþim var der gibi burada…
Annemin hükmünü ben de mi yemiþim?
Nerede parkým, sýcak yuvam?
Elimden alýnmýþ çocukluðum,
Okulum, aile sofram, hayallerim…
Ben daha doðmadan…
*****
Yitik hayatlarýn, yitik çocuklarýyýz biz,
Daha doðmadan yazýlmýþ kaderimiz.
Ya çöplükte ya tuvalette bulunan bir cenin,
Ya da cami avlusuna býrakýlmýþ bir canýz…
Bize sorulmadý ki, anan-baban kim olsun?
Yuvan, yurdun, ömrün nasýl olsun?
Bu dünyada olmadý ama…
Ýlahi adalette hesabýmýz sorulsun…
MEHMET DEMÝRKIRAN
Sosyal Medyada Paylaşın: