Anýlar fitne saçar, insan yalnýz kalýnca
Bütün günün gazabý, demlenir yüreðinde
Beden yorgundur zaten, gönül derde dalýnca
Huzun keder ne varsa, mimlenir yüreðinde
Karanlýk örter perde, günün söner ýþýðý
Ýnsan olan faninin gölgesi boyu aþar
Sevdanýn eziyeti kasar o an aþýðý
Kývrýlýr bir kenara, ruh ölü, beden yaþar
Ömür denen deryanýn çilesi türlü, türlü
Hayal kýrýklýklarý, onlarda baþka mevzu
Bazý hayatlar bedbah, bazýsý arlý, nurlu
Kiminin gazap öfke, kiminin pak tavazu
Yoksulluðun feryadý, ta Fizan’dan duyulur
Yorgun ferdin gam yükü, baðlarmý ki baðnazý
Keþmekeþ geçen hayat, berduþa hak sayýlýr
Ne kendi kýymet görür, nede çekilir nazý
Dýþa bakan kapýlar, kapanýnca sokaða
Duvarlar þahit olur, yaþanýlan her þeye
Herkesin tüm çabasý, ayak uydurmak çaða
Ondandýr kentler bizi, üvey eyledi köye
Ýnsan olmak ne garip, bir nefes sonran yalan
Yinede gözü doymaz, bütün dünyayý versen
Taptýðý dünya malý, aklýný baþtan alan
Sonsuza dek yaþarmýþ, bakýp halini görsen
Mehmet Kýlýçel
Soðukdoðulu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.