mutluluðu bayramlarda yaþardýk o ufacýk sevinçlerimiz o minicik yüreðimizi sarsardý gün doðsun diye sabaha kadar uyumazdýk gözümüz pencerede kalýrdý güneþ doðup, sabah olunca yeni elbiseler giyerdik alabildiðine hür alabildiðine özgür sokaklarda koþar, ýslýk çalardýk misket oynardýk, ütülme pahasýna az mý yaþadýk bayram sevincini aradan çok uzun zaman geçti þimdi ben yorgun düþen gözlerimle kaybettiðim sevincimi arýyorum bu bayram a r i f e s i n d e…
(TDK.Türk Dili Edebiyat Dergisi, Haziran-1997/ Sayý:546, Sayfa: 592)