Yüreðimde yýllarýn çöken aðýrlýðý var Çekecek bir gücüm yok yürek yorgun dîl yorgun Bedenim taþýmýyor artýk benden bu kadar Yolun sonu göründü yürek yorgun dîl yorgun
Gönlümü bazen eller bazen de kendim yordum Günü geldi özümü kendi özümle vurdum Gittim gittim nihayet bu son duraða vardým Ötesine gidemem asam yorgun yol yorgun
Konuþamadým sustum yok bir halden anlayan Feryat figan inledim olmadý beni duyan Bu halimi bilen yok yanlýz Allah’a ayan Takatim sona geldi ayak yorgun el yorgun
Sessizce bu sinemde nice nice yük tuttum Kaç kez bal niyetine elimle aðu yuttum Hayat sayýlý günmüþ bunu erken unuttum Dönüþüm olmaz artýk söyleyemem dil yorgun
Ýbrahim Taþdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Taşdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.