SON YUDUM
Son Yudum
Göz yaþýmla açtýrma bana aþk orucumu,
Sana son yakarýþtý dedim hiç inanmadýn.
Cezam kefaret miydi ben ödedim borcumu,
Dargýnlar hep barýþtý dedim hiç inanmadýn.
Kuþ konmaz kervan geçmez terk edilmiþ beldeyim,
Yedekte gördün beni sandýn ki hep eldeyim.
Bir bilsen pejmürdeyim tanýnmaz bir haldeyim,
Yüz hatlarým kýrýþtý dedim hiç inanmadýn.
Baðýþla þu canýmý kabulse adaklarýn,
Günahýmýn sebebi yakan kor dudaklarýn.
Masamýn baþ ucunda duruyor bardaklarýn,
Boþ kadehler yarýþtý dedim hiç inanmadýn.
Ýnan ki hesap sormam olmaz hiç sualimde,
Tükeniyor takatim kalmadý mecalimde.
Duvara astýrmadým resmin hala elimde,
Gözyaþýmla buruþtu dedim hiç inanmadýn.
Kabul olmaz duamdýn dilimdeki besmele,
Kimsesiz þiirlerle yalnýzlýðý bestele.
Çöldeki yaðmur gibi yaðýp aþký müjdele,
Yaþým sele karýþtý dedim hiç inanmadýn.
Bir tek nazýn uðruna kýrk güzelden geçtiðim,
Beklemek ibadetse yalnýzlýðý seçtiðim.
Niyetim, son yudumum sahur vakti içtiðim,
Duam hakka eriþti dedim hiç inanmadýn.
Ramazan SAÐDIÇ
21/03/2024
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.