hiç mi suçu yok

//
.
.
.

ayazýna
kýþsa önün,
silmeden terini, teninden
bir nefes daha al, al bir heves an’a dair derinden..

deðildir günah, günah deðildir seviþmek,
kapa gözlerini, aç kalbin düðmelerini, perdelerini


/"hiç mi suçu yok baharýn” dediðini duyar gibiyim/


çiçek açmak, dökmek kadar yaþamaktýr
yaþamak ise zor zanaat olsa da illa ki sanattýr
ve eksiklense de tadacaktýr her canlý “hey hat” ölümü,
cebi olsa da, olmasa da kefenin ölüm inan mükafattýr


araf,
araf ki
doðmak, ölmek
fasýlasýnda kendisidir hayatýn
kimi asýlýr, asýlýr siluetinden, kimi de
kurutur gölgesini ýslak mý ýslak güneþinden


ve
sen
çocuk
düþürme ruhunu,
düþürme hiç yüzünü
avlusu azur, huzur göðün yüzünden
el yazmasý bir þiirin i mgelenmiþ gümüþ saçlarý gibi
inadýna parla, parla inadýna ýþýðýndan saçýl yýldýz kere


/"hiç mi suçu yok þiirin” dediðini duyar gibiyim/


unutulmamalý ki,
ölümlüdür her canlý, ölümsüz olan geriye býraktýklarýdýr
bu sebeptendir ne þiir þairini, ne de þair þiirini gömemez

.
.
.
//




ilhanaþýcý~°~martikibinyirmidört
Sosyal Medyada Paylaşın: