KÜSKÜN YÂR
Bal,þeker damlarken ,gül dudaðýndan
Bu ara, boþ lafa bandýrýyorsun.
Ben,zaten býkmýþým, çöl sýcaðýndan
Sen ,yitik Leyla’yý ,andýrýyorsun.
Bir gülde, sel olup, aksýn bu fakir
Zincirle!.....,derdini çeksin bu fakir .
Ýstersen, boynunu büksün bu fakir
Sorgusuz ,idama gönderiyorsun.
Yanýnda yatsamda bitmez hasretin
Gözümden kalkýpta, gitmez suretin.
Buðulu buluta, nedir minnetin
Zaten hep saðanak indiriyorsun.
Zannýnca sen altýn, ben ise bakýr,
O gönül hanende, yerim hep hakir .
NE olur, suçumu yüzüme tükür
Dedikçe kabahat bindiriyorsun.
Býrak þu inadý barýþalým yâr
Muhabbet baðýna karýþalým yâr
Meramým, huzura eriþelim yâr
Dünyamý tersine, döndürüyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.