NE İNSANLAR GÖRDÜM BEN

Özü çoktan göç etmiþ özsüz sözler dilinde,
Tanýyan Ýllallah der yaþadýðý ilinde,
Kerameti kendinden bilip tutup elinde,
Ölse de býrakmayan ne insanlar gördüm ben!

Dedikleri çeliþir yaþam tarzýdýr riya,
Günden güne karaya dönmüþ yüzünde ziya,
Zýrcahildir halbu ki ekabîr olmuþ güyâ,
Küfrü tövbe bozduran ne insanlar gördüm ben!

Hep hinlik peþindedir dönmeye gör arkaný,
Sen kýrmýzý bilirsin meðer katrandýr kaný,
Týpkýsýnýn aynýsý kendi gibidir yaný,
Emdiði süte düþman ne insanlar gördüm ben!

Çýkarý varsa senden sözlerinden incinmez,
Merkep sanar herkesi biner sýrtýndan inmez,
Bencillikte zirvedir ‘hep bana’ aþký dinmez,
Beyni burnundan akan ne insanlar gördüm ben!
Sosyal Medyada Paylaşın: