beyaz keten elbise

beni ömrümü bir kelebeðe baðlamýþlar,
kaldýrmadan dizlerimi yerden, ellerimi býrakmýþlar.

aðlama ey gözlerim, mendilim düþmüþ cebimden,
bir damla yaþ gibi düþtün gözümden.

çýkar gözlerini öyle bak halime,
güneþi ardýna al, gözlerindeki ýþýkla bak gönlüme.

düþtüm bir yaprak gibi mevsimsiz dalýmdan,
söyle, öldüðümü duyman için mezar mý gerekir?

sessiz kuþlar asmýþ gibi gökyüzüne bütün evren,
üzerine giymiþsin beyaz bir elbise ketenden.

Sosyal Medyada Paylaşın: