Kır Çiçeği

Ankara, Ýncek
Sanki dað baþý
Trilyonluk villalar yapmýþlar
Herkes çekilmiþ kendi kabuðuna
Komþuluk momþuluk falan da yok
Sanki dünyadan soyutlamýþlar kendilerini
Askerî hastane nizamiyesi
Sessiz mi sessiz…
Baþlarýnda bir astsubay
Askerler bekliyorlar tüfek elde
Beni almadýlar içeriye
Görüþ saati deðil diye
Nizâmiyenin önünde, her yerde
Çeþit çeþit kýr çiçekleri
Rüzgârda sallanýyorlar
Allah’ý zikreder gibi
Duyar gibi oluyorum
Sübhanallah seslerini
Aman Allah’ým! O da ne!
Pembe bir çiçek türü, çiçekleri top top
Bir sapta var onlarca sap
Onlarda da var onlarcasý
Çiçek saplarýnýn ucunda ise hârikalar,
Pembe pembe, mis kokulu kýr çiçekleri
Öbür kýr çiçekleri gibi
Ama onlar gibi deðil!
Bu çiçek bir baþka,
Ýnanýn bambaþka!
Benim gözüme mi güzel göründü,
Bu hüzünlü hâlimde, bilemem
Ama inanýn, bambaþka!
Hepsinin içinde tohumlarý
Kurumayý bekliyorlar.
Onlar kurumazsa
Rüzgâr alýp götüremez tohumlarý.
Kim bilir, nereye uçup gidecekler,
Bilmedikleri bir topraðý yurt edinecekler.
Birden bir ibibik kuþu kondu yanlarýna
Takkeli, paçalý, güzellikleri alt üst eden bir güzel!
Sohbet etmeye mi gelmiþ, ne?
Beni görünce, o da uçtu, gitti…
Gariplerin yanýndan
Keþke ben olmasaydým, dedim.
Ben olmasaydým, bu kuþ uçmayacaktý.
Terk etmeyecekti onlarý.
Karþýlýklý Allah’ý zikredecekler,
Sübhanallah diyeceklerdi.
Hoþuma gitti, caným çekti, bir tânesini kopardým.
Sanki dile geldi birden,
Beddualar etmeye baþladý gaipten:
“Sen beni kopardýn, neslimi kuruttun,
Benim nasýl çoðaldýðýmý ne de çabuk unuttun!
Allah’ý zikrim de kesildi.
Koklayýp atacaksýn bir kenara beni
Belki de çöpe…
Deðer miydi sanki? Söyle, deðer miydi?
Zahmet edip de eðilip koklasaydýn,
Beni yavrusuz, ebter býrakmasaydýn.
Keþke sâdece koklasaydýn.
Neslimi kurutmasaydýn.”
Hakkýný helâl et, kýr çiçeði!
Adnan Ünal “ö.ç.m”
Sosyal Medyada Paylaşın: