SON MEKTUP

Masum olduðuna inanýnca insan,
Çabuk kurtulur sorumluluklarýndan.
Bir o kadar da suçluluktan.
Odaklanýr kendine,
Keser hesabý karþýdakine.
Oysa..
Kursa vicdan terazisini,
Görürdü artý, eksisini !
Reva mýydý
Yok saymak bir benliði.?
Sana gönül verdi diye,
Sorgusuz sualsiz geldi diye...
Ne istedim sana gelirken.?
Ne kadar harcadýn servetinden ?
Yolda buldun, cebine koydun.
Bozuk para misali, harcadýn durdun.
O kadar kendinle meþgul,
O kadar bencil ki duygun !..
Veremedin bir ilgi, bir þefkat,
Sevgi bir yudum.
Bakamadýn,
Sevgiyle sana bakan gözlere.
Giremedin,
Bencilliðinden sevda denilen gönüle.
Ýlgin kendine, sevgin kedine,
Bana da beklemek düþtü yine .
Ara sýra diline gelen bir teþekkür de hediye
Ýsyan edince ; baþkaldýrý dedin,
Terk-i diyar eyledin.
Seni seven,
Seninle dolu bu kalbin deðersizliðini,
Bir kez daha mühürledin.
Nerede güven?
Hadi söyle !
Nedir derdin ?
Ýçten bir ’’ Nasýlsýn ? ’’ hariç
Her sözü söyledin.
Kendi varlýðýn ve mutluluðun için,
Her yolu denedin.
Döndüm baktým kendime,
Ben sende :
Bir maddiyat, bir bedenim sadece.
Görmedin beni !
Dinlemedin !
Bilmedin !
Yanýmdaki kim ?
Ne istiyor ? Demedin.
Gözlerimle, sözlerimle
Senden sevgi dilendim.
Yaralý yüreðimi gör,
Çaresizliðimi bil istedim.
Sürekli sevmek...
Kendinden vermek...
Sonsuz beklemek...
Kýrdý !
Yordu !
Yaraladý!
Bendeki yara, acýtmadý,
Ne seni ne baþkasýný.
Sahibine geçer yaranýn nazý.
Yanýnca caným.,
Bana da dilim lâzým,
Kýzdým, baðýrdým sana.
Kötü sözler de söyledim galiba.
’’ Kusura bakma ! ’’ tek özrüm bu sana.
BEN fedakarlýðýn hakkýný,
Sonuna kadar VERDÝM.
Sorgu sual edemez kimse bana.
Gözlemciyim artýk...
Geriden bakýyorum hayata.
Bir umut,
Bir sevgi,
Azýcýk þefkat,
Biraz da güven,
Verseydin bize !
Ýncitmeseydin çabuk vazgeçiþlerle,
Þimdi yürürdük seninle,
El ele, göz göze, diz dize.
Artýk anma geçmiþi, geçmiþ bitti bizde.
Geçti Bor’un pazarý, sür eþeðini Niðde’ye.
Sevgi deme !
Umut deme !
Aþk deme !
Güven deme !
Hepsi zaten sende.
Vermedin ki kimseye !
Geçti Bor’un pazarý, sür eþeðini Niðde’ye.
Sabýrlý deðilim artýk !
o günler kaldý geride.
Umut beslemem,
Minnet de etmem kimseye,
Vefasýzlýk buysa, vefasýzým ben de.
Geçti Bor’un pazarý, sür eþeðini Niðde’ye.
Sosyal Medyada Paylaşın: