yitik bir þehrin hikayesiydi dolanýp duran dilimde hiçbir kaleme sýðmýyordu içimde yokluðun ve sen ruhunu yitirmiþ bir ayýþýðý oluyordun karanlýk bir sokaðýn köþebaþýnda hangi duvara tutunsam kaldýrýmlar yabancý ben senden uzak bir gölgeye seni soruyordum
yitik bir þehrin acýsýydý burup duran yüreðimi gözlerin dokunmuþ bir yaðmur tanesi süzülürken camlardan aðlýyordu bir yerlerde gölgesini yitirmiþ bir çocuk hangi pencerede dursa kayýp gölgesi
ve sen hiçbir masalýn sonunda uyanmýyordun hiçbir öpücük kar etmiyordu ve ben bütün þiirlerde her gün biraz daha tükeniyordum...
FATÝH ÞAHÝN IÞIK ÞAHBEYÝT Sosyal Medyada Paylaşın:
sahbeyit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.