BAHAR MEKTUPLARIM II

Tüm hoyrat gecelere seni anlatýyorum
Bazan unutuyorum adýmý bile
Ýçimdeki çekilmez hasretinden
Apansýz uyanýyorum gece yarýlarý
Adýný buðulu camlara yazýyorum
Parmaklarýmda karýncalar yürüyor sanki
Sen gittin ya ; yitirdi gözlerim gülüþünü

Tüm yaþantým öylesine baþkaydý seninle
Seninle uyanýrdým aydýnlýk sabahlara
Umut kervanlarý yüklüydü yüreðim
Daðlar kadar büyümezdi gözümde yarýnlar
Oysa þimdi dalýp dalýp gidiyorum
Bir bilinmez karanlýklara
Yüreðimdeki solmuþ umutlarý yeniden
Saðnaklarla ýslatmýþým yeþersin diye

Bana hikayeler anlat derdin hep
Ben bu hikayenin adý neydi unuttum
Sana romanlar okurdum uzunca
Oysa benim yaþantýmýn romaný acý ile baþladý
Siyah gül !
Çoðu zaman yalnýzlýðýmý yaþayamazdý gece
Ve de gecelerimde yaðmur yüklü hüzünler vardý
Bir tek þiirlerimdi beni dinleyen
Bazan yalnýzlýðýmý çekemezdi karanlýklar

Nedenini soruyorum var oluþun, en büyük varlýða
Öyleyse, niçin ,neden ? tüm bu acýlar
Öylesine yerleþmiþ kalbimin tam içine
Ses vermiyor Rab ! sesimin yankýlarýna
Kafa tutacaðým artýk kaderimize
Setler çekeceðim ayrýlýk yollarýna
Kalplerimize umutlar baðlayacaðým
Bir daha ayýrmasýnlar diye bizi
Veda edeceðim artýk hasretliðimize
Kilitler vuracaðým
Karanlýk günlerimize
Þarkýlar söyleyeceðim çaresizliðimize
Seni ayýrmasýnlar diye benden
Baharla yeþerecek umutlarýmýz
Kem gözlere kezzaplar dökeceðim
Dualarým arþa çýkacak hep her zaman
Seni ayýrmasýn benden diye kaderim

( Yine mektubun uzayýp gider, yarýna býraktým hasretinin satýrlarýný )

Günay Koçak

17. 3. 2024

Sosyal Medyada Paylaşın: