NÖBET SIRASI
Sanki yaþanan zaman sonbahar...
Akþam kýzýllýðý ufku sardý.
Ey, gül kýzýlý, pembe ufuklar!
Söyleyin, kaç akþamüstü kaldý?
Eskisi gibi yakmýyor güneþ!
Eskisi gibi þen deðil gönül!
Sýzlýyor eksik kalan sol yaným!
Belki de bu bahar, sonbaharým!
Gönül, bugün yorgun, darmadaðýn
Yok; tadý yok bu ilkbaharlarýn!
Mevsimle mi deðiþti, ne oldu?
Sanki kar tutuyor avuçlarým!
Mermer taþý gibi aðýr hava…
Ölüm gibi soðuk tüm bakýþlar…
Bu sonbahar yürek feryadýný
Son güzünde tek kalanlar anlar!
Yükselim böyle çýrpýnman boþa
Güneþ ufuk çizgisine inmiþ.
Bizden nöbet çoktan geldi geçti
O sýra baþkalarýna gelmiþ!
17.03.2024/ Mustafa YÜKSEL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.