MÜBRE’M

Yokluðunun ayazý vurdukça gözlerimin pervazýna..
Bir serçe misali titreyen bedenim esir düþüyor zamanýn koynuna, çýrpýndýkça hasretleniyor..
Kelimelerim buðulanýyor, için için kanýyor dudaklarým..
Kýþlar baþlýyor sancýlý yüreðimde..
Gözlerim, saklý düþlerin kahreden vebal sancýsýna çivileniyor...
Ellerinde býraktýðým avuç sýcaklýðý karýþýyor aynanýn pus tutmuþ buðusuna..
Rüþdünü ispatlamamýþ yaprak dökümlü sevdanýn eþiðinde
aklar çiseliyor saçlarýma
Göz pýnarlarýmda bitmiyor kirpiklerin ahraz nöbeti..

Yürek sancýlý..
Yürek Dilruba..
Yürek mal-i hülya..

Suskun çýðlýklarýmýn eþiðinde felaketim oluyor bu zamansýz direniþ..
Evvel zaman içinde kalan mübrem sýzýlarým,
Yeis günlerini getiriyor akþamýn kýzýlýnda..
Gözlerinin okyanus derinliðinde kaybolmak adýna..
Merhametinle sarsan muzdarip kalmýþ mecruh yüreðimi..
Dar aðacýnda kalmýþ iken tüm hislerim,filiz verip çiçeklense yeniden..
Yaðmur sonrasý toprak kokusu gibi
Burum buram biz koksa tüm evren..

Ah sevgili..
Ah hüzn-ü baraným..
Yüreðime dokunan yaðmur tanem..

Bir kuþ misali girebilsem,konabilsem ahuzar kalmýþ mabedine..
Karanlýkta kalmýþ en derin yerinde ufalansa,mütemadiyen zayi olsa vakur kalmýþ yanlarým..
Sükunete bürünsek bir lahzalýðýna..
Gözlerimizden dökülen özlemler tekerrür etse yeniden..
Huma kuþlarýnýn ötüþleri yankýlansa kamerin ýþýldayan yüzünde..

Serenatý senden..
Senfonisi benden..

Ah sevgili..
Aþk-ý feverân’ým..


Yokluðuna atýlan kördüðümler gün geçtikçe keskinleþiyor…

Bil istiyorum…

Sadece bil…



Elif USTA
@1elif.miktari.siir___





Sosyal Medyada Paylaşın: