karanlýðýn týknefesleri geceyi bir bilinmeze sürüklerken gecikmeyle þarkýlar mýrýldanýr aymaz anlara içimizi susturmak isteyen baykuþlar konar ýssýz damlara
dilsiz naralarýn savruk yaralarý gibi hazýra yeltenir ruhsatsýz vicdanlar çöp yalnýzlýðýnda bir rüzgar gibi savrulur göze batanlar sustukça rehin alýnýr o güzelim yýllar