AŞK-I DERUN

Edep ile baþladýk söze dahi ilk önce
Kýrmadýk gönülleri bina ettik halince

Destur deyip de girdik kutlu handan içeri
Handa bir han daha var han içinde içeri

Vakitsiz esen rüzgar döktü baþak taneyi
Savurdu yere göðe buðday tanesi gibi

Aþka yolum düþürdüm sonrasýnda þaþýrdým
Düþtüm derya denize bak onu da taþýrdým

Yâr nuruna mest olup pervanesi de oldum
Anda düþtüm içine yanýp yanýp kül oldum

Yârin ardýna düþtüm peþinden yetiþmeye
Sýrrýna erecektim gün dönmese geceye

Erdiðimde geceye omuz verdim heceye
Hece bana düþmandýr hep yâre yazdým di

O yâr ki gölgesi de nimettir sevdiðine
Bayram yeri kurulur o yârin geldiðine

Ah bu aþk dedikleri çoðu hüzün hissesi
Vuslata ermeyenin kesilir yâr nefesi

Her kim demiþ ise de aþk beladýr ve ardýr
Ona yolu düþmeyen bilin ki zarardadýr

Ah bu kaçýþlarýnla nereyedir bu varýþ
Vuslat ise menzilin ne güzeldir bu yarýþ

Aþk bu aþk dedikleri kor ateþte bir nardýr
Onu bilenler bilir bilmeyen ziyandadýr

Söyleyin nazlý yâre sebebim aþikârdýr
Bu sevdalýk ömrüme gâhý zâr, gâhý kârdýr

Aþk’la…

Ahmet Þahin Bursa
Sosyal Medyada Paylaşın: