KİBİR
Ben diyen insanda tanýdým seni,
Yapýþmýþsýn nefse býrakman teni,
Sensin diye diye þiþirdin ben’i,
Püsküllü belasýn insana kibir!
Nefsimi þiþirip okþar durursun,
En zayýf yerimden beni vurursun,
Ýçi boþ bir balon sade gurursun,
Hasret býrakýrsýn bir cana kibir!
Kana karýþmýþ bir zehir gibisin,
Gururun benliðin tam da dibisin,
Saf gibi durursun fakat ibi’sin*,
Serum olup aktýn tüm kana kibir!
Kurtulmak isterim düþmez yakamdan,
Dem vurur sürekli koltuk makamdan,
Atamadým sýkýntýyý kafamdan,
Ortak ediyorsun belana kibir!
Dertli tevazuyu sever her zaman,
Kibir hiç kimseye vermiyor aman,
Karýþýyor artýk sap ile saman,
Görünürsün baksam her yana kibir!
*ibi: Kurnaz, sinsi manasýna gelmektedir.
Cafer Aksay
Erdemli (29.02.2024 Perþembe)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.