Hüzün denizi gibiydi, Aslýnda Dünya, Doðarken aðlayarak, Geldi insan.. Biliyordu içsel olarak, Yerinin Dünya olmadýðýný.. Dalgalarýn kýyýya sürüklediði Çakýl taþlarý gibi, sürükleniyordu Hayatýn içinde, ömür kýyýsýna.. Aldýðý renkler, Ruhunun yansýmasýydý.. Kimimiz þeffaf kalýrken, Kimimize daha hýrçýn, Davranýyordu yaþam.. Renklerimiz farklý olsa da, Bir arada olunca, Her birimiz diðerimizin, Yansýmasýydý aslýnda.. Kontrastlardý bizleri, Ayrýcalýklý yapan..
Þiir: Gönül Çeþli 09.03.2024
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÖNÜL CESLI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.