MENÃœLER
Anasayfa
Åžiirler
Yazılar
Forum
Nedir?
Kitap
Bi Cümle
Ä°letiÅŸim
Edebiyat Defteri
Kumpas
Meryem Ayan
Kumpas
Koþar adým uzaklaþýyorum kendimden
Ben benden gideli çok oldu
Bütün ýþýklar söndü
Gece kumpas kuruyor düþlere
Mühürlendi dudaklarým
kilitlendi doyumsuzluða
Yalnýzlýðýma bakarken aynalarda
Yüreðimin sýzýsý dökülür
Kirpik uçlarýmdan
Kalabalýðým kendime
Bir yere sýðamýyorum
Gül dikeninden kanarmýþ ya
Ýçim kan aðlýyor iþte
Satýr satýr sökülüyor hüznüm
Çiy düþüyor yanaklarýma
Hangi vedadan kaldýðý belli olmayan
Hüzünler doðuruyor gözlerim
Bir kýyametin ortasýnda sus pus kaldým
Hicaz makamýnda þarkýlar dökülüyor avuçlarýmdan
Üþüyen parmaklarým
Kendi harýnda ýsýnmaya çalýþýrken
Geceyi örtüyorum gözlerime usulca
Uyuyunca geçer belki
Yokluðunun acýsý
Hadi git düþme bu hüzzam yalnýzlýða
Benim þarkýlarým hep aðýr aksak
Meryem Ayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meryem Ayan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
En Çok Okunan Şiirleri
BİR KADIN ÇOK SEVERSE
HERŞEY SENİNLE GÜZEL
Canım Sıkılıyor,
YALAN DÜNYA
ÖLSEM DE SENİ SEVEREK ÖLECEĞİM
YAĞMUR
Huzur...
SESSİZCE ÖZLÜYORUM
YA SAATLİK YA SONSUZ BİR UYKU
KALDIR BAŞINI BENİ SEVDİĞİNİ SÖYLE