SENSİZLİĞİN ERTESİNDE

Bir gece yarýsýydý
Ayaz kesmiþti ortalýðý
Bir ben vardým gece karanlýðýnda
Sokaklarda dolaþan
Hava soðuktu,üþüyordum
uzattýðýmda elimi tutucak bir el
Üþüdüðümde saracak bir beden yoktu beni
Ne gidecek bir evim ne yatacak bir yerim vardý
Bir elimde sigaram
Diðer elimde biramla birlikte
Birkaç sokak dolaþtýktan sonra
Oturdum köþedeki bir banka
Baþýmý eðdim önüme
Gömüldüm sessizliðe
Ve baþladým seni düþünmeye

Aslýnda hiç çýkmamýstýn aklýmdan
Gittiðin gün
Serin bir kasým akþamýydý
Gelemezdim yanýna
Elim kolum baðlýydý
Elveda derken telefonda
Sesin aðlamaklý gibiydi
Ýþte o an benim için
Zindandaki mahkum misali
Karanlýk bir kuyunun dibiydi

Artýk yoksun diye
Kara bulutlar geziyor üzeimde
Yediðimi içtiðimi bilmiyorum
Ruh gibiyim,yaþýyor muyum
Onu bile anlayamýyorum
Ben böyle kahrolmuþken senin yokluðunda
Neredesin sen,nerelere gittin
Bu ayrýlýk farz mý sanýyorsun sana

Harbiden dediðin gibi
Aldatmýþ olsaydým seni
Ayrýlýk bu kadar koymaz,
Bu kadar üzmezdi beni
Suçluyum diye...
Bir þekilde teselli eder,
Kandýrýrdým kendimi.

Þimdi sensizliðin ertesinde
Aðrýlar girerken yüreðime
Oturduðum bu köþede
Son bir azimle
Kaldýrdým kafamý yukarý
Baktým gökyüzüne
Açtým Allaha ellerimi
Ve baþladým yalvarmaya
Ya seni versin bana,
Ya yaþatmasýn beni daha fazla
Koysun kara topraðýna









Sosyal Medyada Paylaşın: