ÖLÜM

Evrensel bir bütünlük içinde,
Yýldýzlar, güneþ, ay, ve dünyanýn doluluðu,
Daðlarýn maðrur duruþu, nehirlerin þarkýsý,
Ýlkbaharý müjdeleyen kelebekler,
Yaðmuru indiren göksel varlýklar.
Her nefeste ölümün izi,
Her lezzette ölümün sýrrý saklý.

Her canlý, insandan bitkiye, hayvana,
Güzelliðini seyrettiðinde,
Ölüm ürküntüsüne kapýlýrsýn,
Hayatýn döngüsü ölümle tamamlanýr.
Ah, ölümü yýkým sananlar bilmezler,
Onun toprakta yeni hayatlar yeþerttiðini!

Renkler, tatlar, mevsimlerin çaðrýsý,
Kýþýn beyaz sessizliði, yazýn kýzýl güneþi,
Hepsi bir gün ölümle buluþur.
Sevilen aslýnda hayatýn kendisidir;
Ölüm ise, onun sonsuz kucaklaþmasý.

’La ilaha illallah’ sesleniþi ebedi,
Kaygýlar nafile: Yaratýcý yaratýðýyla bütün,
Ölüm karanlýðý, ’illallah’ ile aydýnlýða kavuþur,
Evrenin derinliklerinde yeni baþlangýçlar yeþerir.
Ölüm, sonsuzluðun kapýsýný aralar,
Ve cennet, yüce yaratýcýyý tanýyanýn son duraðýdýr.

M. Talat Uzunyaylalý
Sosyal Medyada Paylaşın: