Kýrk asýrlýk Türk yurdu Mucizelerle ayakta durdu Gelenler sömürdü gitti Sahip çýkýlsa böyle mi olurdu? Torunlar emanet býraktý bize Bakanlarýmýz sadece yoktu Bakamazdý çünkü o masum yüze. Hainler dört tarafýný yaktý, yýktý Emeksizler, mirastýr sanýyordu! * Nutuklarla teselli bulunsa keþke Umarsýz kalanlarý hep kandýrýrlar Üfürükle çýðlýðý nasýl da söndürürler! Yangýnlar içimde, hep yanýyordu! Körüklerle gidilmez ki yangýna! Ulaþalým varlýkta, dünya dengine Kavuþsun bu ufuklar doðal rengine Yaralýlar karþýmda uyuyordu Yaralar içimde hep kanýyordu! * Namerde muhtaç etmeyelim bu yurdu Kurda, kuþa yem etmeliyim bu yurdu Atalar "övün, çalýþ, güven" buyurdu! Biz övünürken, düþmanlar uyumuyordu! Ve, þair ne diyordu; Yiyin efendiler..! Onlar da yiyordu! Garibanlar aç sefil, ve uyuyordu!
Murat Kahraman Murâdî Aðustos 1990/Antakya (Tozlanmýþ dosyalardan.) Sosyal Medyada Paylaşın:
Murat Kahraman Murâdî Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.