yetmiþli desenlere aitim duvarlarým kaðýtlý boyanmamýþ yine birkaçý peþpeþe gidiyor gökyüzüne bu merdiven siyah pastel bu merdiven yokuþ bende yerde oturmuþ öküz ellisine giren çiçekleri yiyor
bir abajur sarý denizler var epey ben hiçbirinizi tanýmýyorum diyemem yerden yükselen þarkýlarla akorum bulutlarda çok yavaþ kalkacaðým bu yüzden
saçlarým kazýlý yaðmur yiyemem babanne peþpeþe düþeceðiz burada anlaþalým ben aslýnda topraða azot bu merdiven siyah pastel kendime peþinen söylüyorum
yerde oturmuþ umut ve bir þifonyer insaným tütüyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
L£0N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.