DELÝ GÖNÜL
Bahçemde öterken serçeyle bülbül,
Dile geliyordu menekþeyle gül,
Mayýsý yaþarken eyledin Eylül,
Sözden anlamadýn sen deli gönül.
Viran ettin bostanýmý baðýmý,
Kar kapladý çiçek açmýþ dalýmý,
Elbet alan olur benim ahýmý,
Sazdan anlamadýn sen deli gönül.
Yýktýn hayalimi, bozdun düþümü,
Genç yaþýmda bekler oldum ölümü,
Boyunuma geçirdin yaðlý düðümü,
Halden anlamadýn sen deli gönül.
Kerem gibi susuz çöller gezdirdin,
El aleme rezil oldum ezdirdin,
Üç günlük dünyadan beni bezdirdin,
Sýrdan anlamadýn sen deli gönül.
Bir garip Ýbrahim; hal býrakmadýn,
Daha yaþamadan narlarda yaktýn,
Ne sevdadan içtin, ne aþktan tattýn,
Topraða gömdürdün sen deli gönül.
11.05.2023 Emk.Öðrt.Ýbrahim MEMÝÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.