Boðazým düðümlenir Yutkunur tüm kelimeler Sana dönük yaným buz keserken Yüzümün diðer yarýsýnda Sakýndýðým duygular Senden sakladýðým gözyaþlarým var Damla damla süzülür yanaðýmdan Islanýr kirpiklerim Küçülür gözbebeklerim Uzaklara dalarken
Yalnýzlýkla sarmaþ dolaþ Gecenin koynunda her üþüdüðümde Bir yorgan misali içimi ýsýtýr Sarýp sarmalar beni hatýralar
Yaþama umudum, amacým sensin Bense bir uçurumun tam ortasýndayým, araftayým Tutunduðum tek dalým sensin Seni incitemem ve asla üzemem Çünkü bilirim ki sen kýrýlýrsan Bende boþluða düþerim seninle birlikte Sonsuz bir karanlýða
Varlýðýný inkâr edip kabullenmek, sindirmek Bu kadar mý zor yüreðime Hâlâ yokluðunun kor aleviyle tutuþurken Senden kalma bir alýþkanlýk mý bu?
Hayýr...Cesaretim yok Gözlerine bakýp anlatamam Ne zaman haykýrmak istesem Ya bir tren sireniyle ya bir vapur sesiyle Bazen kuþlarýn kanat çýrpýnýþlarýyla Ve kulaklarý saðýr eden o meþhur gürültüsüyle Bastýrýr sesimi bu þehir Belki içimden geçeni anlatýr sana Bu boynu bükük þiir
Tarih: 26.02.2024 _____________________ Sosyal Medyada Paylaşın:
SADIK YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.