ABDURRAHİM KARAKOÇ’A DİLEKÇE
Þimdi sýra sende Karakoç üstad;
Uyanda, iffetin haline bir bak!
Bilmem duyulur mu, bu sessiz feryâd?
Toplumda, izzetin haline bir bak!
Mü’minlik vasfýný çoktan yitirdik,
Haya duygusunu yedik, bitirdik,
Ýslâm’ýn namýna halel, getirdik,
Þu sefil ümmetin haline bir bak!
Sokaklar, bizlere oda dediler,
Kýç açma adýna, moda dediler,
Zina, ruhumuza gýda dediler,
Ayþe’nin, Ahmet’in haline bir bak!
Doðru, güzel dedik yanlýþa gittik,
Ahlaken tükendik, böylece bittik.
Yastýk yoldaþýný fenomen ettik,
Namlýnýn, þöhretin haline bir bak!
Haysiyet çiðnendi, edildi yaygý,
Kalmadý kimsede birazcýk kaygý,
Zannýmca toplumda kalkmýþtýr saygý,
Sen hele, hürmetin haline bir bak!
Bunlarýn haberi, gelir ulaþýr,
Korkarým pislikler, bana bulaþýr.
Hoca zina yapar, sarhoþ dolaþýr,
Ezanýn, kametin haline bir bak!
Hep olduðu gibi mazlumdur vatan,
Dün vatan uðruna, toprakta yatan,
Ýnleyip, diyor ki; “Ey toplum utan!
Çekilen zahmetin haline bir bak!”
Dolunca þehirler, boþaldý köyler,
Normaldir diyorlar, bu gibi þeyler,
Herkes sefasýnda, hep keyif eyler,
Sýlanýn, gurbetin haline bir bak!
Aslýnda diyecek çok fazla þey var,
Diyemem, her yanda yaralý bey var,
Üstelik hepsinde, bir de hey hey var,
Beylerde kuvvetin haline bir bak!
Ýþte böyle çaðýmýzýn sistemi,
Kabahat altta mý, yoksa üste mi?
Sen öldün, kurtuldun Karakoç emmi;
Yaþayan milletin haline bir bak!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.