Hakikat
ben ölünce kimse üzülsün istemem
tanýyan tanýmayan üç beþ kiþi gelsin yeter
belki gömülünce baþucumda bir kuþ öter...
törene aðýta feryat figana dayanamam
bilseler ne hafif ne mutlu bir yerde olacaðým
dünyanýn tüm yüklerinden o an kurtulacaðým...
üstümdekileri çýkarmasýnlar münkünse
görmesin zavallý vücudumu yýkama bahanesiyle hiç kimse
dileðim vasiyetim budur,cansýz bedenime ellerini sürmese...
elbiselerimle gömsünler üzerimdekilerle son nefesimde
rengim beyaz olmuþ siyah olmuþ kime ne
sakýz olmayayým elalemin diline...
günahým da sevabým da beni ilgilendirir
kimin akýbetinin ne olacaðýný Yaradan bilir
insanlar ne hakla rengimin halini görmeye gelir?..
lal olsun dilerim o anda geveze dilleri
duaya açýlsýn birer birer üþengeç narin kollarý
toprak temizler nihayetinde bütün kirleri...
sessiz sedasýz kimsiz kimsesiz taþsýz mermersiz
kaybolup gideyim isimsiz zamansýz adressiz
yaþarken gelmeyenler de artýk gelmesin hissiz...
ben elimden geldiðince koþtum herkese
hayat bir nefesi alýp da verivermek ise
hakkýmý da helal ediyorum herkese...
hoþçakalýn dost dediðim dost bildiðim insanlar
ardýmdan olur olmaz laf söylemeyin olur mu
kimsenin hakký kimsede kalýr mý?..
ben ölünce upuzak yollara haber vermeyin
kaçar gibi gelip gidenlere duyurmayýn
biraz olsun beni sevdinizse fazla üzülmeyin yanmayýn...
ben de herkes gibi faniyim öleceðim
kimbilir belki o gün gerçekten güleceðim
çözmeye çalýþtýðým hakikatin sýrrýna ereceðim...
Gülhan Çeliktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülhan Çeliktaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.