MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Yansıma -genel-
serdal şahiner - alanya

Yansıma -genel-



Yansýma (Þiir )
Yaþamda kýsýtlý bir alanda olma zorunsalý ölümlün gerçekliðinde düþüncede oldukça rahat olma þansýný kendimize verebilirmiyiz. Bu sürecin adýmlarýnda aile toplum töreler din gibi özgün varsallarýn etkisi ne olabilir. Yaþamda nerde duruyoruz. Dogrusu insan toplumsal bir canlýysa onun bireyselliðinin sýnýrlarý nerede bitiyor.Bizi þahsiyet olarak var eden etkenler ruhumuzu nerede nasýl besler oluyor.Toplummu yoksa kendince var olmak isteyen insanmý beklentide öncül oluyor.Neyi niçin ne kadar yaþayabiliyoruz.Toplumu onun hücresel varlýgý aileyi hangi döngü yaþatýyor.Sosyal bir varlýk olarak bizi etkeleyen tüm kutsallarýmýzýn baþlangýç yada bitiþ sýnýrý olasýmýdýr. Yoksa degirmende ezilen bugday baþaklarýmýdýr toplumcu yanýmýzla halcemiz. Niçin ahlaksal olarak samimi olamýyoruz.Ýnsanca yaþam yolculugumuzda kurdugumuz uymamýz istenilen yapýlarda insanca hakça bir yaþamdan mahrum býrakýlýyoruz.Ekmegi aþký umudu niçin birileri kendi çarklarýnda yitikleþtiriyor. Ýnançlarýmýz bizim kurtuluþumuzmu yoksa felakatimizmi oluyor. Yaþamýn her sürecinde niçin yetmezlik içinde kalýyoruz. Baþ edemedigimiz hastalýklar önleyemedigimiz sömürü düzenleri gerçeklerle bagýný koparmýþ yanýlgýlar teknolojinin yetkenligindeki güçsel sýnýrsýzlýk yýlgýn korkular insan olarak bizi niçin mazlumlaþtýrýyor.
Çogunlugumuz kendimiz olamýyoruz .Törelerimiz bir yandan bizi beslerken bir yandan neye niçin katlandýðýmýzý yaþamýn sýnýrsalýný görmezden geliyoruz.Belkide içimizdeki kelebeklerin akrepleþmesinin acýsýný yaþýyoruz.Sert görünmeyi toplum üst bir deðer olarak görmeyi sürdüre dursun. Biz insan olmanýn verdiði hazý yaþamakta biçare kalýyoruz. Ah nasýlda çabuk unutur görünüyoruz ölümün bize soktuðu hançer acýlarýný. Yavan sofralarýn garip yoldaþlarý olarak yorgun kervanlarýn sahipsiz yolcularý olmuþuz.
Yaþammýmýzýn kendimize ait olduðunun farkýnda olmalý artýk. Birilerinin memnun etmek için bir hayatý kabullenmek anlamsýzlaþýyor. Tanrý bizi birilerini memnun etmek için yaratmadý bencilleþmeden kinleþmeden kendi birey olgunluðumuzu yaþatmanýn topraðýna tohumlar atabilmeliyiz.Tanrýda böyle ister. Bilmeliyizki ölüm bizi yalnýz buluyor o zaman inanç yolculuðumuzda umut düþlerimizde içsel olmalý. Býrakýn yaþamý özgürce yürümenin yoldaþý olalým. Hayat bizim hayatýmýzsa eðer unu nasýl yaþamak gerektiðine býrakýn biz karar verelim !

Anadolu
Sen Anadolu kanýma girmiþ toprak
Bu akan su
Dicle fýrat Kýzýlýrmak
Paklandý usunda çocukluðum
Daðlarýnda açan güz çiçekleri
Nergiz gelincik ve zambak
Doðan her günüme umut mevsimleri
Sen Anadolu
Kanýma girmiþ toprak
Dün bize yurt oldun bugün ana yurt
Sevdi seni bu ülkenin çocuklarý
Kýzlarý oðlanlarý babalarý
Vakti geldi can verdi senin için
Sen Anadolu
Kanýma girmiþ toprak
Can Anadolu
Üzüm baðlarýnda tadlandý aðzým
Düðünlerinde sevindim
Paklandým sularýnda
Karanlýðýnda yasa büründü yüreðim
Sen Anadolu kanýma girmiþ toprak.




1900
Bin dokuzyüzlerin kara katarý
dursada gitsede bir sitem,
bana bakarken yarin gözlerindeki,
böylemi yaparsýn ölüm,
kaldýk çadýrsýz aþiretlerde,
garipmi garibim köylü kýzý,
hiç gitmez yük treni,
bin dokuzyüzlerin kara katarý,
gelmiþ tüm devirlerin hasret yükleri ilen
makinesti çalýp durur kapýmýzý.















Nefes
Velhasýl sürüyor o rüya
Sevdalý olsada gönlümüz
Zaman alýp gidiyor bizi
Bir tek taþýt kaldý binecegimiz.
Çaðýrsam burdayým diyecek sanki
Beþ vakit görmezden geldigim ölüm
Alýp gidecek sevdiklerimi
Bari ölmeden gelse son nefesim.



















istemezsen
Ruhum dediki bir þeyler edellim,
aþka dair sana dair ,
alýp heybemize umudu,
koklayýp bahar sevdalarýný memleketimin,
haydi kalk ne olursun,
bize gidelim,
istersen hikayeler anlatýrým sana,
þiirlerimi okurum,
sana gümüþ yüzügümü veririm,
kedilerimi okþatýrým,
istemezsen dagýlmaz giysilerin odama,
haydi kalk ne olursun,
bize gidelim.













Yoruldum biliyorum
Korktum ölümün ðölgesinden
Sorumsuz kadýnlarý sevdi yüreðim
o kahve gözlü bir kadýndý
Türküler dinlerdi gece lacivertinde
Siz bilirmisiniz þarkýlarýný sevdanýn
hani býrakýp gidenleri özlermisiniz.
Anadan babadan yardan
acýyý bal eyledik bu ömürde
Kim bilir agladýgýmýzý
Gücendigimizi yorulup tükendiðimizi.















Akþamlar
Ben aðlarým akþamlarý sensizliðime
akþamlar hüzünleri yaþatýr gözlerime
bagrým yanar gurbet akþamlarý benim
bir umut tutar kalbimi ellerinle,
gözlerimin önünde çamurlu ev yolumuz
iki damla gözyaþý gelir kendi kendine


















Düðün
Dügünlerde aglatma beni
içtiðim suda
duydugum umutda
bu koskoca dertli yurtta
ne olur aratma seni.
gözlerinde umudsuzluk sunma bana
sensizlik hasreti yaþatma bana
dügünlerde aglatma beni
gidip ellere yar olma.
















Kül
Benim karanlýðýmda durma sen
Geldigim yollarýn dikenleri batmasýn yüreðine
Uçuk bakýþlarýn olmasýn bana
Özgürlügüm ölümmü olacak bilmiyorum.
Kýrýlgan yazýlar var usumda
Sünepe yitik suliyetler
Unuttugum tüm geçmiþim sanki
Senki býrakýp gittiðin zaman
Anladýmki hiç gelmedin kapýmda izlerin
Kýsýk kýsýk öksüren hastalar gibi ciðerim.
Artýk sayýlý günler kaldý seni sevmeye
Hadi kaç git yakala özgürlüðünü
Lavanta koksun saçlarýn odada
Beni býrak kendi halime
Benim karanlýðým kül olmasýn üzerinde.










Türkiye,m
Ben seni çok sevmiþim ülkem
Kendimi sen bilmiþim
Ölülerim senin topraðýnda
Sen Ankara,sý gençliðimin
Kýzýlayda beklemiþim sevdiðim kýzý
Tunalý hilmide dolaþmýþ ayaklarým
Sen Toroslarýn tepesinde yörük kýz
Sen diclede býraktýðým ýslaklýðým
Sultan ahmette Ýstanbul olmuþum
Adanada anam pamuk devþirmiþ
Antalyada iþ kurmuþ avuçlarým
Ben seni bilmiþ seni sevmiþim
Hüzünlenmiþim atanýn ölümüne
Þiirler okumuþ þarkýlar dinlemiþim
Bir baðlamanýn teli saçlarýnda
Ben Anadolu seni bilmiþim.
Bir kadýn kokusunda namusum
Öldüðümde kefenim olmuþ
Gökyüzünde ay yýldýza sevdalý
Askerin olmuþum senin
Sen türkiyesin kýrmýzý gelinimsin
Yürekte sýcaklýðýn benimsin.



Hayata Dair
Herkes kendi karanlýðýndadýr bugün
Uçsuz bir hüzünün içinde ömür
Kara bir çalý gibidir özlemek
Kanatýr avuçlarýný gecede
Hani o ölümle seviþilen yatakta
Çekip býrakýp gitmek.
Biliyorum kýsýktýr sözcükleri umudun
Kapýsý kilitli gözleri aðlamaklýdýr
Acýdýr korkularý iþçi tayfalarýnýn
Mevsim kýþa yakýn saçlarý daðýnýktýr hayatýn !















Sevmedim
Ben sana anlatamadým kendimi
Güllere gelinciklere ve sevdaya
Sende bilirsin bað bozumlarýnda alevlenir aþk
Hastalar ölümü hatýrlar.
Eþcinsel bir yalan uçar hükümet kanadýndan
Tüm iþçiler mavi gökyüzünü sever.
Tanrý seviyor bizi ben bunu biliyorum
Günahlarýmýzý seviyor kadýnlarýmýzý
Yetimliklerimizi gece karanlýðýnda.
Aglayan küçük umutlarý var bu ülkenin
Ýsyankar bakýþlý devrimci ülküdaþlarý
Hiç gülmeyi bilmez umutlar taþýrken heybem
Sen tanýmadýn o göçüp giden pupa yelken
Özgürlügümüzü aldý gitti umut .
Ben seni sevmedim özledim sadece
Kýrmýzý bir gece lambasýnýn sakladýðý ne varsa
Sendin o bekledim çamurlu bir kýþ günü o sokakta
Sen anlamadýn beni ben seni hiç sevmedim!







Zaman içinde sevmeyi öðrendim ben
Kendimle barýþýk olmayý
Seni özlemeyi
Þiirler yazmanýn yakýcý rüzgarýný
Yüzümde hissettim öpüþlerini ölümün.
Sonra esmer hýrçýn bir denize býraktým tüm yoksunluðumu
Islandým nehirlerinde ülkemin Çoraklarýnda kuruttum yüreðimi
Sen ýraklardaydýn ruhumda tenin.
Sonra güneþ ýsýttý daðlarýný acýlarýmýn
Kýsýk bakýþlý kadýnlardan korktum ben.
Koþtým patikalarýnda yalanlarýn
En delice inançlara kapýldým
Öldüm kimseler anlamadý
EV faturalarý sahte gülüþler
Ve kýzgýn seviþmeleri cahilliðimin
Hepsi heybemde katýk
Bir tiren kompartumanýnda yapayanlýz !









Ayaz
Her sabah kirlenir güneþ
Dalar sokaklarýna þehrin
Bir fahiþe gülümser günahlarýna meçhüliyetin
Bisiklette bir ölüm gelir adý gece olan.
Sevmeyin beni siz tutmayýn karanlýðýmdan
Öykülerime misafir olmasýn sarý tüylü kininiz
Yoksullugum yitik güncelerinde gençliðimin
Tanýmayýn beni yýrtýk kavgalarýnýzýn yozlaþýsýnda.
Biliyorum ölüm erken bulur herkesi
Kara bir hikaye olur umut
Ýþçi kahvelerinde kirlenir umutlar
Ve tüm yasak sevdalarý ömrümün
Çekip gider kýrmýzý çizgili lokomatiflerle.
Her sabah korkarým ben ölüm papuçlarýmý saklamýþ
Bekliyorum binlerce yýldýr yokluðun yataðýmda ayaz .










Umut
Gözleri buðuluydu umudun
Akþam sen yoksan anlamsýzdý
Ýþçiler ve köylüler yoldaþýmdý benim.
Sonra vazgeçtim ölümü düþünmekten
Ne olacaksa olacak artýk
Çekip bu yaþamdan giderken!
Biliyorum özlemeyeceksin beni
Gökyüzünde yýldýzlarý saymayacaksýn
Çocuklugumu anlatmayacaksýn hikayelerde.
Sonra yitik kadýnlarý seven yüreðim
Terk etti gitti beni sende terk ettin.
Soytarý kýlýklý rezillikler aparatlarýný taktý ve hükmettiler geceye.
Ben gecede saklandým yorgun yüreðim hüzünlüydü.
Sen bana kötü bakma olurmu
Bu memleket benim baþaklarýmý büyüttü
Ölülerimi baðrýna aldý
Acýlarýmý közledi
Gözleri nasýldý umudun anlatýn bana.







Meçhül

Ah benim zavallý göz yaþým . !
Çocuklar korkuyor görüyorum
Çocuklar ölüyor.
Üzülüyor insanlýðým
Gözlerimi kaçýrtýyorum hayattan
Yaþamak çok acý veriyor
Bir anne haykýrýyor dünyaya
Nerdesiniz ! Filistini yakýyor karanlýk
Yýkýk binalarýn tozlarý nefesimde
Ölüyor insanlýk küdüste














Arama
Þimdi ben sen gidince anladým
Böylede yaþanabilirmiþ seninle konuþarak yanlýzlýgýmda
Ýþçi kahvelerinde anlatmak kavgalarýný umudun
Esmer bir ekmeði bölüþmek
Seni kovmak yalanlarýndan hikayenin.
Hani geceleri yýldýzlarý saydýðýmýzý var saysak seninle
Korkak kadýnlarla yataða girsek
Anadan bacýdan toprak damlý evde býrakýlanlar.
Kimseler tanýmazsa seni üzülme ben biliyorum ya
O kedi bakýþlý ellerini görüyorumya üþürken
Ayazlarýnda ömrün sahipsiz bahçeler gibi viran ruhum.
Ne oldu söyle haydi hani þöyle düþüne biliriz
Ölümler niçin acýtýr yüreði niçin toprak saklar her þeyi
Kapýda bir ýþýk ýrak þirlerden senden bana kalan
Hadi anlat bana iþçi vardiyalarýný borçlularý
Seviþmekten korkan umutlarý anlat.
Þimdi bende gideceðim karanlýðýmdan ,Arama beni.









Mavi
Bu mavi benim mavim
Týrnagýmdan topraðýma
Ruhumda beslerim onu
Kedi gibi kucaðýmda severim
Güzel olur mavinin yolculugu
Bir balýkçý takasýnda
Alýr gider kaygýlarýmý benim
Getirir sevdalarýný umudun.

















Kuyu
Herkes Özledigini sever
Üzülür yitikliðine gidenlerin.
Hiç anlamamýþtýr gökyüzünün laciverti
Issýz korkularýný tanýmamýþtýr ölümün.
Bugday baþaklarý tarlalarda
Anlatmamýþtýr özgürlüðünü umudun.
Sevmek öyle saklanacak bir ayýp deðildir.
Sevmek yaþamaktýr bilirsen.
Köhne kuyularda su aramaktýr.















Memleketim

Severim bahçelerini ülkemin
üzüm baðlarýný erik aðaçlarýný
açsýn isterim çiçekleri kýzýl elmanýn
Atlýlar gelir malazgit ovasýna
yüreði ay parçasý yiðitler.
Özgürleþir iþçi kadýnlarý sevdamýn
severim dedim ya gökyüzünde yýldýzý
bir kýz severim ölümüne
gelinliðinde kýrmýzý kurdelesi
severim kýrmýzýyý bilmemki niye.
Heybetli gövdesinde saklanýr yapraklarý
Gülhane parkýndaki ceviz aðacýnýn
sol elim tutar sag elimi
ben nasýl sevmemki söyleyin memleketimi.










Hüzün

Hüzün bazen yýkar yüreðin kalelerini
Aglamak zorlaþýr.Gülmek ötelerde bir düþ.
Giden gitmiþtir kalanda bölük bölük acý
Nasýlda sevilirdi hayat kim bilir
Nasýlda korkardý ölüm yanaþmaktan.
Þimdi hüzün zamanýdýr. Kabul edelim.
Hayat dedikleri bu olsa gerek.
Nerde kimsin diyen bir hikaye var þimdi.
Ölümleri var zamanýn .
Yitiklik ýslatýyor kirpiklerini.
Ah beklemek anlamsýzlaþtý
yolculuk önemsenir oldu biliyorum.
Yýkýk kalelerde dikenli ot oldu ömür.












ölüm bekler geceyi
Sadece izle dedi ruhum
Soytarý cehaleti
Bir çay demle
Ve dinle ruhunun asaletini.
Sonra sor kendine
Benim burada ne iþim var
Niçinlerime yanýtsýz sözcükler
Kimsesiz kedi yavrularý
Yatagýmda bir yerlerde
Yanlýzlýgýn sýcaklýgý.
Ve kadýnlar
Esmer bakýþlý türk kadýnlarý
Korkuturlar yalaný
Göçkün zamanlardan
Aþklarý anlatýr hikayeleri.
Yolculuklarý hüzünlü olur.
Ýzleri yüregimde
Köylerde bugday harmanlar
Çaylar demlenir bahçede
Yatagýmda bir yerlerde
Ölüm bekler geceyi.



Gölge

Her þey ölümün gölgesinde biliyorsun
umutlarýmýzda öyle.
Iþýgý sönük deniz fenerleri gibi varlýðýmýz.
Biliyorum orda bekliyorlar bizi Tanrýnýn zebanileri
ve fahiþeleri gecenin.
Orda bir üst sýnýf olmayacak toprak aðalarý fabrika beyleri
banka sahiplikleri.Ve eli joplu bekçileri yalanýn.
Tanrý bizi var etmekle kutsadý teþekkürler ona !
Birde yaþamak var hani küçük bir evde
‘bahçesinde haným eli açan ev ‘
Büyük umutlar yaþatýr iþçiler yüreklerinde.
Ölüm onlarýn özlemlerini yok edemiyor biliyorsun.
Sen aslýnda herþeyi biliyorsun.
Günahlarým sayfa safya yazýlýyor görüyorum
Yinede güneþ doguyor sabaha
rujlu kadýnlar kaldýrýmlarýnda yanlýzlýgýmýn.
Herþey ölümün gölgesinde ,bende öyle.








O kadýn
kahve gözleri gözlerime takýldý,
o yeþil elbiseli kadýn,
belliki görmüþ geçirmiþ,
patikalarda gezinmiþ
aglamýþ gülmüþ
çizgiler oluþmuþ yüreginde
onunda olmuþtur bir sevdigi
ürkekçe sokulmuþtur aþka,
yanlýz gecelerde türküler dinlemiþ
kýyýlarýnda gezmiþtir umudun,
öglen sonlarýnda onunda olmuþtur
kapýsýný çalan,
derince kavgalarý öpmüþtür sevgileri,
o yeþil elbiseli kadýn,
belki ýraklarda bir yerde,
onunda olmuþtur bir bekledigi,
yer anadoludur þehir alaiye,
göðüs uçlarý gözlerimde,
belki o,nada sevdalanmýþtýr yürek.
belki oda eksik sevilmiþ kadýnlar kervanýnda,
susuz çöllerde bir sarý kumdur,
.


Öylece bekliyorum
Gülümsetsin tanrý beni.
Ellerim üþümesin
Sokaklarda dolaþmasýn garipligim.
Birde kadýnlarý seviyorum
‘Anneligi bilen
Saçlarý süperge kadýnlarý.’
Umutlanýyor ruhum.
Ýþçileri seviyorum
Ben gibiler
Korkunç özlemler içinde
Bekliyorlar
Ekmek eþit bölünsün diye.
Güneþ iyi ýsýtsýn.
Sormak isterim biliyorsun
Köylerindeki aç kadýnlarý umuda
Vakitsiz ölümlerini sabahýn
Bekliyorum ah benim yitik yanlýzlýgým.








Nehir akar durur yüregimde
Adý Seyhan adý Dicle adý kýzýlýrmak
Adý Anadolu toroslar ýstýrýnca agrý
Memleket benim memleketim.
Ýçimde türküleri var kahýrlý
Akýn akýn akýncýlarý atlarda
Yolcular yorgun yolcular
Çaglardan koþup gelen
Önümde dolaþan kadýn
Benden saklama sinelerini
Aç yaralarýný geceme
Bir çitlembik kahvesi içelim
Adana üsülü köz üstünde.
Gelirse gelsin ölüm
Bir çukur açýlýr yamaçta bir yerde
Ah alaiye tanýmadýn beni
Küstüm sana ömrümce.
Islatýr nehirler sokaklarý
Tozlarý saklar gece
Kimseler tanýmaz olur
Yaþamak ölüme inat
Sevmek memleketi
Önümde dolaþan kadýn
Ne söylesemki sana.


Seni özledi yüregim
Irak sýcaklýklar gibi
Küçük umutlar gibi
Kadýným gibi özledi
Biliyorumki ýraksýn sen
Tüm arzulardan koþan
Patika yollarýn tozu
Ah sen yanýmdasýn.
Biliyormsun yaklaþýyor son
Sözcükler yitik duygulara mahkum
Ceviz agaçlarý kýþ mevsiminde
Bahçede dolaþan gençlik
Irak çok ýraklarda köhne evde
Seni çok sevdim ben
Yoksun ayvanlarýn aydýnlýk çiçegi
Yüregimin agrýsý sevinci
Geçmiþ hikayelerden kalan
Bir senin varlýgýn yanlýzlýgýmda
Kimselerde olmayan
Sensin varlýgýmda
Seni çok özledi yüregim.





Susmak oldukça hüzünlü bir duruþtur
Anlamalýsýn bunu þimdi karanlýk hakim geceye.
Ýþsiz erkekler ve iþsiz kadýnlar
Korkarlar seviþmekten umutla.
Bilmelisin.
Ah benim kara yazýlý kaderim
Garip kabirleri sevdiklerimin
Ölümüm cehaletten olacak bilirim.
Yalnýz ve loþ bir odada
Kimseler açmýyacak perdelerini ruhun
Haydi koþalým yagmurlarýna ülkenin
Yýkayýp paklýyalým sevinci
Çok kirlettiler gündüzü
Geceliyelim.
Hikayeler anlat bana
Açlýk kokan sevgiden yana
Kimsesizligimi sakla benim
Ýnançlarýmý anlatma
Susma dolaþma tehlikeli yolculuklarda
Papuçlarým boyasýz saçlarým dagýnýk
Kemer takmam ruhama anla.
Düþünki ýþýklarý odaya vardý güneþin
Kapýyý çalansa ölüm.



Olurda bir gün ölürsem eger ki olacaktýr bu
Beni düþünme olurmu üzülürsün belki ama
Boþ ver yaþamaya bak
Yine baharýn sevincini bul yanlýzlýgýnda
Gök yüzünde yýldýzlarý say
Kedileri aç býrakma sokakta
Seviþ kadýnlýgýnla korkma.
Bir þiir oku kendine
Ýçinde eþitlik ve özgürlük olan
Þarkýlarýn hüzünlü olmasýn
Korkma sokaklarýndan bu ülkenin
Bagýr çagýr dikleþ
Ýste sevincini yaþamanýn
Bir hikaye ol çocuklarýna ülkemin
Ah meneveç ýrakta çok ötede bir karanlýk
Güneþ dogacak bu ülkeye
Kapýda bekliyor umut
Saçlarýn avuçlarýmda hissediyorum
Beni unutma olurmu .







Bahar geliyor tükeniþliklere inat
Yorgun kavgalarýma beni küstüren
Saçlarý örgülü liseli kýz
Ötelerde çok ýraklarda bir köyde
Küçük umutlarýmda büyütügüm aþk
Sevinmelisin memleketim
Topragýn bereketi bolcalaþtý
Ýþsiz erkekler o karanlýk gecesinde yanlýzlýgýn
Güneþi gördü umut.
Aylardan nisan ýslandý yokluklarýnda paltom
Ellerim üþüdü kýþtý yoklugun bilirsin
Ah çok þükür bahar geliyor
Geçkin yaþlarda aranan sevinç
Çekip gitmiþ olsada ötelere
Nefes alýyorsak umut vardýr yaþamaya
Haydi gel ýrak çok ýrak köylere kaçalým
Kýrmýzý kiremitli bir evde
Saçlarýn ýslansýn gözlerin gözlerimde
Sen o liseki kýz ben kimsesizligimde.
Bahar geliversin olurmu
Memleketime.





Hayaller
Köþede kýrmýzý þemsiyeli boyacý
Ayakabýlarýný boyuyor yalanlarýn
Gözleri çokük bir umut var avuçlarýnda
Ekmek aþ özgürlük yazýlý boyacý sandýgýnda.
Üzerinde saçlarý dalgalanýyor kadýnlarýn
Yalnýzlýk bu ya masada çay düþte hayellemeli ömürde.
Ah o demir yolu iþçileri
Babam þirin usta batum dandalo,dan
Kaynakçý Ýsmail kirvem Hüseyin
Karþýda sara boyalý evde meneveç
Yada yok öyle biri varmýþ gibi aratan kendini
Ýþçi ranzalarýnda tükenen gençlik
Ve tükenen ýþýklarý gündüzün
Karanlýk rezil karanlýk
Çek git ülkemden
Bir sýcaklýk olsun
Soframda zeytin çökelek
Birde toroslarda kara çadýr
Yörük kýzý bir sebzeli pilav piþirsin
Tüm aç çocuklarýna memleketin
Herkez kendince dertli
Kendincedir faniligi.



Gelirsin bir gün
Saçlarýn dagýnýk
Yüregin acý dolu
Kimsesizligimi görür avuçlarýn
Isýtýrsýn beni
Bir serçe gibi
Ürkek ve sevecen
Ötelerden bir ýþýk olursun
Perdeleri açýlýr odamýn
Yatagýmda bir sýcaklýk
Bilirim yakýnlardadýr hüzün
Bize bakýyordur.
Aglýyordur ýraklarda bir köyde
Bir kadýn yanlýzlýgýna
Ýlmek ilmek ömür tüketir gece
Güneþ ýsýtmaz bilirim
Yoksun yanlýzlýgýmda benim
Sensizim.








köyde
Seni görmek isterim kiraz vakti bir köy evinde taþ duvardan bir oda bir sofa umutlarý penceredeki güneþ
Seni anlatmak isterim hikayemde geçmiþte o þehirde yada tüm þehirlerinde Yaþamýn aramak isterim sýcaklýgýný.
Seni görmek isterim ben aydýnlýk sabahýnda bilincin
Ötede þeftali agaçlarý o köyde
Birde ceviz agaçlarý serince ne güzel olurdu kadýným
Soyunup dökününce kavgalarýndan ömrün
Þarkýlar dinlerdi gece.
Biliyormusun gökkuþagý gibiydi sevinç
Bizden ýrakta bir yerde
O köhne akþamýnda sevdanýn
Bana kendini anlat sýcaklýgýn ellerimde.
Avuç avuç yýldýzlar dagýtmak isterim
23 nisanda çocuklara
Bugday baþaklarýndan ekmek yapýp
Açlarý doyurmak kendimce
Seni sevmek isterim gidiþinde
O taþ odalý evde
Kiraz vakti o köyde







Senin korkunu yaþadý yuregim
Bahçede oturdugumuz o masa bir dut tabaðý
toplamýþsýn meyvesini aðacýn kapýda .
Eski pencerelerinden süzülüyor ýþýk
Seviniyorum seninle olduðuma,
Gel diyorsun yanlýzlýðýma benim
Varýyorum yanýna.
Bir kadýn seviyorum ben
Kavgalarý bunaltýyor güncemi
Senmisin o söyle bana
Memleketin halcesi gibiyiz ikimiz
Vaz geçilmez hikayelerden
Þiirler okuyor gözlerimiz.
Irakta o köyde çocuklugun
Keçiler dolaþýrdý anlatýmlarýnda
Ah nasýlda sevinirdik güz dönümlerinde
Ömür dedigin neki zaten
Ölüme inat gülümsemek yaþama.
Haydi bir çay demle ikimize
Yanýnda zeytin çökelek
Birde yufka ekmek
Þiirler okusun gözlerim gözlerinde
yaþam denen hikaye bu olsa gerek.



Karanlýk dört duvarda
Kahpemi kahpe günlerde umut
Sen aglatma beni olurmu
Yorgunum bitmiyecek bu yolculuk.
Tüm kadýnlarý özler gecem
Yýldýzlarý saymakla bitmezki hasret
Ýþsiz erkekler ve kahvehaneler
Birde þu karanlýk
Bana bir þeylet anlat hikayenden.
Yürümek dikenli taþlý yollarda
Vakitsiz ölümleri var yüregin
Bilirim o tiren hiç gelmiyecek
Yedi nolu vagondaki kompartýman
Meneveç uykudadýr þimdi
Ölüler hiç konuþmayacak.
Belki bir akþam batýmýnda
Hatýrlanýr olur ismim
Duvar yýkýlýr özgürlük sevinir
Yeniden dogar umut
Rutubetli bir hüzündür bu
Bitmezki hiç yolculuk.





Biliyorum yanýmda degilsin
Iraktasýn
Halbuki seninle ayný yastýga baþ koymuþuz
Acýlarý damýtmýþýz yoksunlugumuzda
Büyük devrimler yapmýþ hayallerimiz
Koþup varmýþýz sýcaklýgýna umudun.
Sen yakýnýmda bir þehir
Akarsu ýslaklýgýnda yanlýzlýgýn
Azlýgýn dayanýlýr gibi degil
Irakta türküler dinlemiþizdir
Ölümü sevmiþizdir acýlarda
Aþ ekmek umut heleki gece
Sarýþmýþýzdýr kavgasýna çaresizligin
Biliyorum bunlarý önemsemezsin sen
Hikaye yarým kalýr yürekte
Bana kýzma olurmu
Kimsin nesin anlat bana.
Dagýt ruhumdaki kavgalarýmý
Koþ çabuk ol Yaklaþtý ölüm
Üþüyor sevinçlerim.





Çekip gidiyorum bu akþam
Her akþam yaptýgým gibi
Açýp rakýyý karanlýgýma
Günaha giriyorum
Yok yalan söyledim yok öyle bir þey
Seni istemiyorum ben
Yanlýzlýga aþýgým sana degil.biliyorum çekip giden dönmez
Hikayesi bitmez ömrün
Az kaldý korkuyorum yolculugum var.
Belki bir nehir kenarýnda
Saçlarýný aslatýr göz yaþlarým
Mevsim kiraz mevsimidir
Seviþmeye korkar papuçlarým
Onun için kapýyý açtým ýþýklarý yakmadým korkarým
Gören olmasýn seni
Uykumda bir anda
Ýsmini sayýkladým duvarlarda kýrmýzý bir ruj
Yanýmdaydýn.








lacivert

Gökyüzünde sarý yýldýzlar
Ne kadarda özgürsünüz
Sizi görünce yüregim sýzlar
Korkutur yanlýzlýgý kabir taþlarýnýn
Seviþmeyi bilmez ruhlar.
Bende yaþamak isterim þen þakrak
Kadehte ruj izi
Ama bilmiyorum kurt kim kuzu kim
Nerde o kývrak sevgili.
Gökyüzünde sarý yýldýzlar
Bilirsiniz korkunç olur lacivertin yanlýzlýgý
Bir tütün içer gece karanlýgýnda
Daglarda ýþýklarý sönük köylerin
Ah garip kadýnlarý memleketin
Sizide götürür yolculuguna
Yalan dolan söylevleri var þehrin.
Biliyormuymki özledigini
Kimin nesisin benimsin
Yada yok öyle bir þey
Yanlýþ yaþýyoruz kadýným
Özgürlük mahpus avuçlarda
Lacivert kötü çok kötü bir sýzý gecede



Aþk aglatýr

Dinmez ruhumda ýzdýrap
Yoksun yar
Dolaþtýgým baglar harap.
Kimderki böylesi yakar özlemin
Gece aglaþýr hüzünden
Belki aç kalkar ömür
Gençligin sofrasýndan.
Bilsen neler özlenir olur
O aþk bahçesinden
Leylaklar sardunyalar
Begonyalar dolanýr
Bugday baþaklarý arasýndan.
Ansýr saçlarý nefese
Yüregi ömre kanýr
Akasya çiçekleri gölde
Bilirimki kýyýsýnda o yerde
Bir gelincik kýrmýzýsý Aranýr.






Yine eylül geldi
Soysuzca kaçtý gitti yalan
Sarý yapraklarý döküldü üzerime hüznün
Elleri tozlu bir iþçiydi gece.
Beni saklýyan.





















Giderken.
Herkezin kendince bir karanlýgý vardýr
Yanlýzlýgýna yoldaþ yüregini kanatýr
Vardýr aranan özlenen öglen sonrasý
Heleki gurbette akþam garip kalýr ölüleri umudun
Kimseler bilmez nerde nasýl ne zaman
Okunacak kýsa bir selasý ömrün
Bir kaç tanýdýk yaklaþacak hüzne
Aglýyacak acý bu gidiþin elemine
Ah ölüm korkmuyorum artýk
Ýþçi ellerim tozlu yüregim aydýnlýk
Anadolu üzerimde kalabalýk
Çekip gitmek var artýk
Yalan dolan bu dünyadan
Kapýsý açýk kalsýn
Iþýklarý yanýk.











Bir gün ölüm geliverir
Bir akþam üstü yada sabah
Hikayesi eksik kalýr umudun
Hiçbir þey anlamadan.
Benimde olmuþtur yolculuklarým
Dört atýn çektigi arabadan
Toz toprak sevdalara abanmýþ bir yaným.
Sokakta iþsiz kediler inançsýz serçeler
Ve aç insan yýgýnlarý memleketten.
Bir gün seninle seviþir ruhlarýmýz
Heybetli daglarý geçer umut
Bir bilsen nasýl ýslanýr sýcaklýgýmýz
Üþürüz yatagýmýzda geceden.
Sonra hüzün kaplar odayý
Kaskatý kesilir beden
Ölümdür padiþahý yaþamýn
Þiirler kara yazar
Duyulur sela pencereden.








ölümdür aglamak
Yaþam umuttur ötesi varsayým
Anlamadý yürüdügüm sokaklar
Þu esmer yosmasý kadýn
Ýþsiz þarkýlarý memleketin
Þehrin züppe öncelikleri
Hikayesi keyfin.
Issýz bir okyanusta çýplak ve derin
Emekçi evlerinde zor olur sabah
Herkez ýrak çok ýrak.
Bir sen varsýn aramalarda
Özlemlerde sen
Birde yalýn bir gerçegi ömrün
Ölümdür aglamak.











Kuyu

Herkes Özledigini sever
Üzülür yitikliðine gidenlerin.
Hiç anlamamýþtýr gökyüzünün laciverti
Issýz korkularýný tanýmamýþtýr ölümün.
Bugday baþaklarý tarlalarda
Anlatmamýþtýr özgürlüðünü umudun.
Sevmek öyle saklanacak bir ayýp deðildir.
Sevmek yaþamaktýr bilirsen.
Köhne kuyularda su aramaktýr.















Gökyüzü
Beni hatýrlamaný isterim
Hani bahar gelince
Ýnsanlarýn içinde bir sevinç
Acýlar saklanýr bir yerlerine yüreðin
Özlenen bir baþka aranýr olur.
Bende özlerim seni hani hiç gitmeyince
Hasretin içimde.
Bende gülümsemek isterim gök yüzüne
Seni yýldýzlara anlatýp
Yoklugunun hiçliðinde kaybolmak
Ben yanýnda ölmekl isterim kadýným.
Bir hikaye kalsýn isterim
Ben gidince sen gel olurmu
Hanýmelleri açsýn yine bahçede
Bir çay demle beni düþünme
Gök yüzüne bak ben orda olacaðým seninle.










Acýdý biliyorum yüreði vakitsizdi bu ölüm
Yorulmuþtu kýsýk bir sesti içindeki özlem.
Anladý evet anlamsýzdý tüm arayýþlarý
Oþehirin kýyýsýnda akan nehirde yýkandý umutlarý
Hiçbir güneþ kurutamadý bu ýslaklýgýný.
Biliyordu toprak herþeyi örterdi
Günahlarý ve yalanlarý saklardý toprak,
Masumca bakýþtýðý hayatla hiç seviþmemiþti yüreði.
Ah o hiçbir yere ait olmama duygusu yokmu
Fahiþe kadýnlar gibi yorgun ve kimsesiz
Hani gül aðacýndan kovulmuþ kýrmýzý bir renkti o
Belki böyle anlamlanýrdý tüm sakladýðýmýz günahlarýmýz.
Sýrrýmýz konuþamadýklarýmýzda gizli biliyorum
Anlatýlmayan hikayelerde gizli .
Ve ölümleri gecenin karanlýðýnda bizi bekleyen
Iþýklarý sönerken sakladýðýn umut
ýrakta bir yýldýz gibi gizlenen .









Benim rüyalarým korkunçtur kadýným
Gecelerimde karanlýðým bir baþka karanlýktýr.
Kimsesiz sözcükler anlatýr beni yetim sözcükler.
Anadan bacýdan geride kalan hüzün.
Ölümlerim aðlatýr uykularýmda beni.
Sen hiç umutsuz oldunmu yokluðunda söyle bana
kimsesiz kaldýnmý odalarýnda yanlýzlýgýn.
Çimento fabrikasýnda gençliðini býraktýnmý
Sen hiç iþçi evlerinde oruç açtýnmý anlat bana .
Esmer kürt kýzlarýna gecede karanlýðý anlattýnmý.
Biliyorum yanlýþ kadýnlarý sevdik
Tozlu yollarda tükettik umudu.
Biz tüm kadýnlarý sevdik bilirsin bahar gelince.
Agladýk yitikliklerine ömürlerin.
Devrimci bir yolda yürüdük
tozlu çakýllý ve mazlum.
Öldük tüm ölümlerinde bu ülkenin
Sevdik çok sevdik ölmeyi kimseyi dinlemedik.
Sonra þiirler okudu gece ay penceredeydi
sen yoktun hikayede ,Benimleydin.




Mevsim
Petekleri daðýtýlmýþ bal arýlarý kovaný gibi ölüm daðýttý yuvamý
kýrmýzý gülüþlü rezil bir kadýn ilklerini dondurdu umudun
korkunç yiðitlikleri kovaladý saçlarý daðýnýk gece.
Ýbadet hanede ne anlattý sana niçin korktu gözlerin o hükümdarlarýn baþbuðu ölümden.
Nasýlda aðladý yoksullugu kýrmýzý rujlu þehvet çekip gidince sen.
Çok ölümler gördü yüreðim çok yalanlara mahkum
tozlu topraklý o yolda kimseler geçmedi kimseler gitmedi bir yerlere.
Erkekler güçlü deðildir bilirim umutlarda öyle
yolcular göçerdir yolcular meçhul
özgürlük sarýþmaktýr umuda bir sabah dönencesinde.
Haydi gel uyumayalým bu gece olurmu
yýldýzlara bakalým yýldýzlarda ruhlarý yitenlerimizin
Esmer duygularý olur karanlýðýn.
Of o petekleri daðýtýlmýþ arý kovanlarý
o yorgun seviþmeleri yanlýzlýgýmýn
Bilirim güçlü deðildir erkekleri aþkýn önünde
karanlýðý ayazdýr bu mevsimin.








Aðla

Gidiþinin tarifi yok biliyorsun .Yetim martýlar gibi kaldým açýk denizlerde
Fýrtýnalar kýrýyor kanatlarýmý . Yýkýk iskelelerden medet umuyor ruhum.
Biliyorum papuçlarým çamurlu yüreðim yanýk ,Ben toprak bakan gözlerine takýlý uçmayý unutmuþum.
Ben özgürlüðe þiirler yazan kadýnlara tutsak ,Bagýmlýyým ölümüne yaþamýn
Biliyorum sensizliðin tarifi yok bu lacivert gecede.
Ýþçiler biliyorum yorgun demir yolu iþçileri
kýrmýzý çizgili lokomatiflerde yolboyu özledigim aþk
O sensin iþte martýlarý denizlerin Serçe gibisin penceremde.
Yorgun bitkin ve sensiz.
Gittigini sanýyorsun .Yanýmda sýcaklýðýnýn hasreti bilmiyorsun.
Aldatanlar içimizdeki þeytan bizleri
sen yanlýþ yataklarda uyanan kadýn ,Sen kavgalarý devrimci korkularýmýn.
Býrakýp gidemediðim ülkelerden devþirdiðim karanlýðým.
Bir sabah yaðmurlar yaðarken bu þehre Islat beni olurmu kadýnlýðýnda
Bana þiirler oku Anadolu kokan esmer þiirler.
Bak ezan okunuyor kulaklarýnda umudun
Bir rüzgar esiyor seni getiriyor bana kokularýn
Aglamak özgürlüðüdür acýlarýn bilirsin.
Korkma agla türkülerine memleketimin.





Çok açlýklar dinledik gecenin sessizliginde
Hangimiz istemedikki bir tekneye binip uzaklara gitmeyi
Okyanuslarýn yosun kokan görkemli dalgalarýnda ölümle
Seviþmeyi. Söyle bana kim kaybetmediki takalarla
yoldaþlýðýnda rýhtýmlarý.biliyorum iþçiler erken ölür bu mevsimde
sýcak rutubet ve ölüm birde içsel kavgalarý bedenin
histerik þehvet aymazlýðýnda yiten özgürlük.
O bizim olmayan köyün ceviz aðaçlarý
soytarý duygularý yanlýzlýgýmýn.
Kadife perdeli, sinama salonlarýnda
ýþýklarý sönünce localarýn gider olurduk o okyanuslara
gökyüzünde zöhre yýldýzý birde kutupta bir ýþýk
korkunç ölümlere gebe yanlýzlýgýmla özgürlüðü aradýk.
Biz býrakýp gidemedik bilgisiz öðretilerini korkunun
Ýnsanlar tanýdýk nefret dolu sinsi insanlar
Deðiþik yaþlarda deðiþik kirli esvaplarý karanlýk
Kirletti tüm umutlarýmýz kaybettik o yolculuklardaki kadýný
Çok ölümler gördük çok kadýnlarý kýskandýk
Çok açlýklar dinledik gecenin sessizliðinde.
Saklandýk kalabalýklar arasýnda yanlýzlýgýmýza.
Okyanuslarda kadýnlar özgürleþirler
Kahredici bakýþlarý olmaz þehvetin
Küçük yýldýzlarý saymak var þarkýlar söyleyip
Tuzlu yosun kokan özgürlüðünde ýslanmak var.


Bak gökyüzünde bir yýldýz kayýyor ülkem senin için.
Bir olayýn sonucu önemli
Biçimi deðil. Bu ikimiz içinde böyle
Özgürlük sana anlatabilmek kendimi
Küçük tutkulara aþýk olmak
Ýþsiz kadýnlara arkadaþ umut
Biliyorum benim daðlar kadar acýlarým var
Sen sevme beni bekleme
Býrak giderim o dicledeki hevsel bahçelerine
‘eyvanda yatan oðlan ‘
Býrak yüralarým kalsýn kendince.
Sen anlamadýn beni Isýtmadýn avuçlarýmý
Yün yorganlar ardýnda üþüdü bedenim
Sen sarmadýn inançlarýmý
Biliyorum kara bir tiren kompartumanýnda
Kýrmýzý begonyalarýn penceresinde misafir
Olduðu bir yerlerde bir evde
Ölümler geçti kapýdan
Tayfa tayfa yanlýzlýk býrakýp geride.
Artýk umurumda deðil yaptýklarýn
Neyse odur bu yolun çamurlarý
Papuçlarýmý boyama olurmu
Artýk sevmiyorum yalanlarý
Gülümsetse dahi yolcuklarý
Beklemek istemiyorum tiren garlarýnda
Ýþsiz kadýnlarý düþlüyorum
Biliyorum benim daðlar kadar acýlarým var.
Tanrý beni seviyor biliyorum
Yakýnda beni yanýna alacak
Ona sözcükler kuracaðým
Kadýnlarý soracaðým yokluðumda
Ýþsiz erkeklerin kavgalarýný
Tanrý beni yarattý ihtimal
Günaha gireceðim düþüncede
Issýz bir karanlýðý aydýnlatmak
Yada güneþi sofraya koymak
Birde çocuklarý sevmek
Fakirler ve yoksullarýn
Hikayesini dinletmek.
Biliyorum cennette
Banada bir yer var
Þöyle betula aðaçlarýnýn
Arasýnda .kýrmýzý ojeli
Huriler açýlmýþ baþ örtüler
Birde sonsuzluðu umudun.
‘Altýndan ýrmaklar akan’
Sýcak sevinçlerin oturduðu
Çardaklarda gülümseyen
Bir sonsuzluk olacak mutlak
Üzeri toprak kokan bir adam
Anlatacak hiç bitmeyen o,Ölüm denen meçhuliyeti.


Ölüler bilmez bayramlarý ,kasvetlidir yitikliði gidenin
Kalan devrimlerin ardýl sözcüklerinde
Sevdalar yaradýr yürekte.
Bana hikayeni anlat gökyüzü
Yýldýzlarýnýn ýþýklarýný avuçlarýmda sakla
Yoksul kenar mahallerinin yýkýk umutlarýný aydýnlat
Sen þiirler yaz yokluðuna yanlýzlýgýn.
Unutma ama papuçlarý boyasýz çocuklarýn bayramýný
Yetim sofralarýný akþam karanlýðýnýn
Ýnsafsýz hastalýklarýn korkusunu kov gitsin yataðýndan
Bana çocukluðumdan hikayeler anlat.















Dut aðacý
O dut agacýnýn altýnda unutup tüm korkularýný gençliðin
Seninle konuþurduk kýrmýzý güllere bakýp
Hanýmelleri anlatýrdý gölgelerini
Sen çok güzel bir gelincik gibi narin ve sevinçli.
Sen kimselerin anlamadýðý bir yolcuydun.
Buluþtuk o bahçede dut altýnda
Sabahlarý çaylar demlenir kadýnlar toplanýr
Baþka ne olurdu anlatsana ,ben sana yanýk
Sen ýrak ötede bir hikaye sen kimdin öyle !
Nerden bilebilirimki baharý sevdiðini
Ben üþürüm baharlarda sensizliðimden
Kýrýk bir ýþýk odamda misafir ve sen
O gece lacivetinde saklandýðým ölüm
Vakit ölümden ötedir sensizlikte.
Hani haným elleri çiçek açarya
Genç kýzlar koþar baharýn güleçliðinde
Seninle konuþtuk biliyorum güllerin yanýnda
Yýkýk bir eski duvar kýsýkladý zamaný
Hani seni sevmek mahkumlaþmakmýþ anladým
Ölümüm seninle olsun isterim
Yaþamak mümkünmü caným sen söyle gittiðinde.




Daim beklediðim sendin
Her sabah çaylar içerdim yokluðunda
Kimderdiki ýrakta bir yerde
Yok öyle bir þey
Ýþte yaný baþýmdasýn sen hasretimde
Birgün özleyeceðim seni biliyorum
Leylaklarýn açtýðý bir vakitte
Seni düþüneceðim
Belki hastalanýrým sen gelince
Hüzünlenir gözlerimin feri
Biliyormusun soðuk bir gecede
Pencereleri açtým ve kokladým
Rüzgarlarýn getirdiði nefesini
Ölümler gördüm tayfa tayfa
Ýsimsiz þehirlerin ayazlarýnda
Ben seni bekledim biliyorum
Gelmezdin gelme zaten
Yanýmdasýn sen iþte çay masada
Beni arama olurmu sakýn
Bilki daim beklediðim sendin
Her sabah çaylar içtim yokluðunda.





Begonya çiçekleri
O gün gelecek hüzün kapýný çalacak biliyorum
Belki bir kýrmýzý begonya açacak saksýda belki aglýyacak güneþ
Kimbilir devrimci bir gidiþ olacak bu korkmadan çekinmeden
Kara bir ölüm anlatacak gerçeði kýrmýzý çiçekli begonyalara.
Biliyormusun özgürlük belkide kaçmaktýr senden kendimden
Bir kimsesiz olmaktýr ýrakta bir dað köyünde.
Esmer geçkin kadýnlarýn sevmeyi bilmez namusluluklarý
Birde ölümü anlatan hikayesinde ben.
Biliyorum kýyý þehirlerinde ayaz olmaz üþümez yalanlarý aþkýn
Bu böyle gitmez böyle tok olmaz çocuklarý ruhumun.
Seni sevmek neysede kadýným senle ömür geçmez.
Hep yanar ýslýklarý sözcüklerin gecede namaz kýlan korkular
Bilseniz nasýlda aðlaþýr yokluklarda o kýrmýzý çiçekli begonyalarda
Kýrmýzý küpeli aþklar .bilseniz bu hikayeler bitmez.
Evet ölüm bekliyorum kimsesiz gideceðim koynuna topraðýn
Seviþirken günahlarýmda yanlýzlýgým papuçlarýmý boyama bayramlarda
Kimselere arkadaþ olmasýn yanlýzlýgým bana aðlama.
O gün gelecek güneþ ýsýtacak bu sokaklarý biliyorum
Sen aðlayacaksýn sevinçlerinde zamanýn
Kendince hükümdarlýklarýn olacak taçlar takacaksýn sevinçlerine
Belki kýrmýzý bir begonya çiçeðinde hatýrlýyacaksýn o mavi geceyi.
Deðiþebilirmiyim bilmiyorum hani þarkýlar söylerince rüzgarlar
Özgürleþince saçlarý aþkýn seni sevebilirmiyim söyle bana.


Hanýmeli
Dökülür tohumlarý yüreðime
Bahçedeki haným elinin
Isýnýr gecede avuçlarýmda
Gülümser gözleri bilirim
Haným elin varlýðýnda
Bilirim özlenir olursun.
Bana kadýn þarkýlarý söyle
Hiçliðimin duvarlarýný yýksýn
Yüreðimdeki tohumlarý atsýn topraðýna,
Anadolu bir aglasýnki sevincinden
Tüm çocuklarý yirmiüç nisanlarýn
Gökyüzünde yýldýzlarý saysýn.
Ah haným eli yüreðimde tohumlarý sevdanýn
Ýþçi kadýnlarý çok sever yanlýzlýgým
Kimderki bahar aðlatýr geceyi
Tutar ellerimi haným elin
Býrakmaz beni kendime
Gecesinde günaha girdiðim aþk
Yalan dolan korkularý yüreðimin.






Gidiþin acýdýr yüregimde
Niçin öylesi öfkeli bir yüreðe sahibim
Niçin kaçýyorum kalabalýklardan
Günahlarýmý ipe diziyorum kendimce
Kýzýyorum korku daðlarýnýn yamaçlarýndaki köylülerime.
Biliyorum özgürlük seni sevme hakkýmý kullanmak gibi bir þey
Söðütler arasýnda dolaþan genç kadýnlar gibi kýsrak
Aranýlan nevarsa kendinde onda bulmak.
Ben niye özlüyorum seni anlat bana
Köhne özlemlerimin geçkin hayelleri
Ve baþka erkeklerin kadýnlarýna özlemim
Günahkar ve ilkel bir sapan lastiðinden gelen taþ
Ondan yaralýdýr yüreðim.
Biliyorum ölümümü kimse umursaamayacak
Kimse þiirler okumayacak bu hikayede
Sadece kýsrak bir koþusu olacak yýlký atlarýnýn
Kýrmýzý tuðlalý evde cebecide ankara olacak yüreðim
Sen kimdin neydin anlat bana haydi
O kýrmýzý tuðlalý evin gecesinde
Özlemiþ olacaðým gidiþini
Gidiþin acýdýr yüreðimde.





Aglar güneþ yoklugunda
Benim gecelerim hüzünlüdür
Gündüzlerim acýdýr katýklarým yavandýr soframda
Umutlarým kimsesizdir anla.
Bilirim iþçiler yorgun olur fabrika vardiyalarýnda
Ýþten çýkýrýlýr otel emekçileri ekim sonunda
Halbuki ekimler umuttu biliyorsun
Bir kadýn ýslanýr nehirlerinde ülkemin
Aðlar güneþ yokluðunda.
Sözcükler mahkum sözcükler bana anlatýn korkularýnýzý
Issýz bir yolda yürümek kolay deðil bilirim
Bilirim yalan çirkef bir giysidir kavgasýnda ölümlerin
O mavi gecede gizlenen ne varsa
Ýþsiz erkeklerin yalnýz ölümleri
Kimsesiz kabirleri dað yamaçlarýnýn
Ve soytarý yaþlýlýgý sinsiliðin.
Herþey ama herþey insanlar için
Kýrmýzý kadife bir þiir okur sokakta
Yosmamý yosma hiçiligim.
Beni al götür olurmu þöyle ýrakta bir yerlere
Ekmeðim ortak üretildiði
Umudun katýk edildiði bir otagta
Daðýnýk saçlarý ile hayat
Yalan yanlýþ o hikayede ,Benim gecelerim her geceden daha karanlýk.


kýrmýzý çantalý kadýn
Kýrmýzý çantalý kadýn kaçma benden
Sana hikayeler anlatsýn yanlýzlýgým
Sýcak bir kýþ gecesininde sobanýn baþýnda
Kestaneler közlesin gecem
Bana kendinden söz et olurmu
Bir akþam üztü o evde
Perdeleri kapalýyken umudun
Gel aç yüreðini yüreðime
O mavi örtülü karyolada
Özgürlüðü anlatsýn gökyüzü
Hani ölümler olurya vakitsizce
Yýkýk bir çöküþtür omuzlarda olan
Kýrmýzý çantalý kadýn anlat bana
Niçin ürkekleþir bakýþlarýn karanlýðýmda
Niçin isimsiz kabirlerin baþucunda aðlaþýr yüreðin
Anlatbana kýrmýzý niçin böylesi aðlamaklý varlýðýnda.









Sessizdir benim aðlamalarým
Senin ýslak umutlarýný kuruttu bu yalanlar
Çöllerde susuz býraktý dudaklarýný
Ben sevmedim seni ama aradým
Betüle aðaçlarýnýn arkasýnda bir kulübede
Seviþtim yokluðunla ömür boyu
Ben seni çok aradým varlýgýnla aðladým.
Biliyorum devrimler iþçi sofralarýnda tohum atar
Yeþil bir özlemdir buðday baþaklarýný sevmek
Gelincikler þarkýlar söyler rüzgarda
Çocuklar gülümser hayata
Bilirim anneleri aç yatar bu ülkenin
Gençleri erken ölür nutuklarla.
Beni sevme olurmu yorgun kadýnlarýnýn sokaðý
Giyinip paklanýp namaz kýldýran günahlarým
Ölümüm sensiz olacak biliyorum
Sessizdir benim aðlamalarým.









Tirenler
Bu sevenler beni alýp götürüyor bilmiyorsun
Bende bilmezdim bu acýnýn bukadar çok yakacaðýný
Üþüyorum biliyorsun bu boþ odada kimsesiz
Yýkýk seviþmelerim vardý benim umutla
Gidiþim bir kara tiren kompartumanýnda
Arayýp bulamadýðým sýcaklýðýn hep yanýmda.
Bana çocuklarý anlat mavi önlüklü kýz çocuklarýný
Þiirler okuyan yirmiüç nisanlarda ýþýltýlarýný anlat annelerinin.
Herkes kendi yazgýsýný yaþýyor býrakýp acýlarýný gidenler
O kara tirenin kompartumanýnda birbilseler konuþulanlarý
Bak kara bir tünele giriyor hayat soyunup fahiþeleþen gece
Bana kendini anlat olurmu seviþirken iþçi umutlarýnla
Bu yitikliklerdir papuçlarýmý kirleten beni bu karanlýkta býrakýp
Eskinin yeniliðine mahkum eden. Bir bilsen anlasan artýk
Ölüm kýrmýzý bir kan olmuþ yataðýmda gizlenen.
Haydi devrimler yapalým seninle býrakalým utangaç sözcükleri
Tanrýyla arkadaþýz ya kendimizce anlatýrýz ona dertlerimizi








Baharda çiçekler açar yürekte ben ölürüm
Bu þehir çok soðuktur bilirsin üþürüm
Yitikse umut yoksa sevinci keyfin
Bilki kimsesizim sensizim belirsizim
Tanýmak lazýmsa günahý olsun çarmýhta bir hiçim.
Kýrmýzý bir gelincik olursun saçlarýmda
Kýrýk camlar gibi keskin yosmalar gibi iþveli
Günaha alýþtýrýþýn beni sabahýnda agladýgým gecede
Gerçi sende anlarsýn bu kýrmýzý gecenin hüznünü
Pencerede ezan sesi soyunmuþ bir günahýn içinde
Özgürlük kapýdan içeri girince baþlýyor
Kimlik sormuyor polis aç kalýnca
Camlarý buðuludur hüznün perdeleri açýk
Kavgalarý ölüm gelince biten bu hayatta
Baharda çiçekler açar buðday baþaklarýnda
Doyumsuz bir özlemdir anlatýlmaz burda
Askerler ölür yaþadýkça yalan askerler uykumda
Tanýyormusun tanrýyý inanmak baþka bir þey
Baþka bir þey olmak varya aðladýkça
Bu ülke böyle iþte kadýnlarý mahzun
Erkekleri dörtduvarda mahpus
Bana ölümü anlatýn temmuzda
Baharda çiçekler açar ben ölürüm.




Bu ülkenin yanlýz kadýnlarý
Uzun zaman oldu biliyorsun
Açmadý çiçekler baþaklar büyümedi
Hiç anlatmadý hikayesini
Yýkýk kaldý yüreðindeki umut
Korktu sadece düþündü
O özgürlük yolculuðunu .
Bana kýrmýzý bir gelincik getir
Özgürlüðün aglamadýgý ülkeden
Hikayeler anlat bana senin olan
Gözleri güleç bir türk çocuðu
Adý mina koþar Toroslarda bir yamaçtan.
Anlat bana olurmu
Özgürlük sokakta baþlar bilirim
Ah bu ülkenin yalnýz kadýnlarý
Korkularý gençliðimin
Ekmeðimi çalan yýkýk duvarlarý
O taþ evin soytarý piçleri
Çekip gidin ötelere
Uzun zaman oldu biliyorum
Yokluðun hikayelerinde ömrün.



sanki hiç bahar gelmeyecek bir daha
Beklemek yokmu korkak bitkin ve endiþeli
Bir telefon çalacak biliyorsunuz ‘o öldü !’
Sanki hiç bahar gelmeyecek bir daha
Kadýnlar dolaþmayacak sevinçle
Bir sabah açýk bir pencerede bir serçe
Gülümsetmeyecek umudunu var olmanýn.
Tüm eþitcil söylevler gençlik içindir
Onlar yürür özgürlüðüne gecenin
Dýþarda bir ses dolaþýyor gizlice
Tüm günahlarý heybeme aldým gidiyorum .
Ben anlatamadým sana yörük kýzý
Kim bilirdiki yokluk böyle bir þey
Yitenler senin yitenlerin degil anlamazsýn
Kimbilir niçin soðuk bu mevsimler.
Korkarým karanlýðýndan yalanýn
Kapalý bir meçhul papuçlarýmda
Belirsiz bir yolculukta adýmlarým
Beklemek çok zor bu kýþ böyle iþte.
Artýk anlamalýyýz notalarý yanlýþ bu þarkýnýn
Tiz bir uðultu duvarlarda hani umut etmek varya
Sarýþmak doðrularla sokaklarda
Her yer kara bir balçýkta
Sanki hiç bahar gelmeyecek bir daha.


kim derki yanlýzlýk üþütür geceyi
Diyarbakýr yaþama gözümü açtýðým þehir
Bana dicleyi anlat mardin kapýsýnda deðirmen
Bir esmer kadýn dolaþýyor usumda .
Saray kapýsýnda paytonlar ve hovardalýðý gençliðimin
Damda güvercinleri özgürlüðün.
Elektirik atölyesinde mavi önlüklü zaman
Sizi unutmadým . Ama dönemen artýk anlayýn beni
Kafkasyada o köyde býraktýklarý þirin ustanýn
Ah keda hiç görmediðim köyüm
Ve mavi gözlü denizleri kayýklarýn
Okyanuslarda dolaþan kavgam
Ben nerde yaþlandým anlatýn bana
Hiç görmediðim þehirler
Niçin bu kadar özler yüreðim
Üniveristede bir kýz vardý ismini unuttuðum
Bana okumayý öðreten gülüþlerde
Biliyorumki acý yaþayanlarýndýr
Kimselerin degil bu hükümdarlýk
Bu Toros daðlarý bana ýrak deðil
Karaca daðda bir kürt kýzý
Hiç farký yok türklügümden
Kimderki yanlýzlýk üþütür geceyi
Açýktýr penceresi görüyorum
Tüm ölümlere arkadaþ tüm ölümlerde hüzünlüyüm.

tirenler
Tirenler geçiyor yüreðimden Anadolu bozkýrlarýnda
Kimselerin bilmediði garip kabirlerler olurya yol kenarlarýnda
Hiç öpüþmemiþ kadýn yüreklerinde sisli bir korku vardýr hani
Seni anlatan hiçbir þiir yok hiçbir mevsim ýsýtmaz sýcaklýðýný
Ben seni sevdim çok sevdim yanlýzlýgým biliyormusun
Kadýnlarý mazlumdur bu mevsimin anlamalýsýn
O tirenlerin o odalarýnda soyunup seviþmeli özgürlüðü emeðin
Ýþçiler yürümeli meydanlarýnda güleþ gözlü kadýnlar
Kimsenin ötekileþmediði bir ülke olmalý bu topraklar
Býrakýn yalnýz ölsün acýlarým aðlatmasýn güneþi akþam
Gurbet senin olmadýðý her yerdir benim için
Nasýlda ýslatýyor topraðý seyhan diclede bir kadýn aðlýyor
Bana tunayý anlatmasýn sözcükleri senfonin
Aþklar acý verir yaralý yüreklere anla artýk
Niçin ölümü sevdiniz anlatýn bana Bu ülkenin yorgun insanlarý
O kýrmýzý gecede oldu günahýmýz biliyorsun
Paylaþý verdik tüm yalanlarýný gecenin
Yýktýk tabularýný kýrdýk buzlarýný ayazýn
Bir kadýn sevdik bin kadýn oldu o Anne oldu acý oldu sevinç oldu
Bir gün oturup bir masada içirip acýsýný kadehte
Sana ölümü anlatmalýyým köhne kapýlarýnda karanlýðýn
Umudun ölümünü þiirlerde yazýlmayan.
Belki o zaman karlar yaðar korlaþmýþ yüreðime
Anlarsýn içimdeki kavgalarýný varlýðýmýn.
O zaman tirenler geçer yüreðimden.
Mevsim kýþ gökyüzü özgürlükten bir sevinç olur!
Ama sen olurmusun bilmiyorum
Dokuduðum bu kilimde bir motif Hani saçlarýna taktýðýn zeytin dalý
Bana sen olma umut istemem ben gidiciyim
Þu geçen tirenlerde bir yolcu kimsesizim.






















kadýn

utanýr yanlýzlýgým karanlýgýnda
ýslak arzular ansýr dudaklarýmý
acý kahvelerden hatýrladýgým sohbetler,
diþimi diþi dogurgan günlere gebe kavgam
sen kadýn ,yedi memeli umut
baþak tarlalarý kýrmýzý gelincik,
çekip gitmeli en öte köylerine bu yüregin
öpüp koklamalý kuzularýný ,
sabah kahvaltýlarýnda ýsýtýrken gözlerin,
öpüþürken umudla sarmaþ dolaþ ,
daha ýþýklarý sönmemiþken þehrin ,
soyunup dökünmemiþken,
utanýr yanlýzlýgým dedimya,
ýslak göðüs uçlarýnda umud ,
dikenli patikalýrýn götürdügü o ufukta ,
bir sen kaldýn bilirim,
bendeyse ölüm yaný baþýmda.







umut

o akþam üstü geldi
lacivet aþklara inat
bana inat
tütsüdü kavgalarý mavilere
korkakmý korkak bir köþesinde ömrün
diri yürekciligi mapus
kapýsýný çalan ölümdü
niçin demedi
soyunmadý yabancý diþiliklere kanýp
saçlarý kahvemiydi
benmi öyle anýmsadým
titrek cinseliklerin karþý kýyýsýnda
býrakýp belalarýný bu sevdanýn
alanya sana inat
bana inad þu akdeniz
röfleli saçlarý ile kadýnlar
acemice seviþirken ömürle
o akþam üstü öldü.






kedi
maviþ gözleri vardý onun,
en olmaz yerlerde uyuyan
bir kadýn göðüsüne inad ýlýk
gizsel kavgalara yumuþak
tutup öptü ellerim
loþ bir odanýn içinde,
soyunan yanlýzlýgýmdý usulcacýk,
korkardý seviþmelerimizden
bir kedi gibi histerik cinseligi,
saçlarý dagýnýkmý dagýnýk,
bana ölümden söz ederdi,öpüþürken
maviþ gözleri ýslacýk,
þarkýlar mýrýldanan kulaklarýma
agladýgým onun yokluguna degil
kendime degil korkum
bildigim tüm kedilerin sevdigi
sokaklar benim sokaklarým degil.









öyleydi
karanlýktý gözleri aþkýn
sisler kalkmazdý yollarýndan
ölüm korkmazdý çogulundan dertlerin
belirsiz ýzler tanýdý yüreði
usulca seviþen gece
tanýmazdý aydýnlýgý
onun içinde belkide
yanlýz dinlerdi þarkýlarýný
kadýnlarýný yanlýz özlerdi
bir lokma ekmek için
senin için benim için
açýlmazdý okyanuslarýn lacivertlerine
kýyýlarýnda yaþardý umudun
evli kadýnlara sevdalanýrdý
topragýnda begonya çiçekleri
ah bilseniz nasýlda aglaþýrdý gözleri
öyleydi
kýyýlardý yoldaþý onun
evli kadýnlara sevdalýydý
yalandý öteler ona.




maviler
özgürlük seni koklamaktý yanlýzlýgýmda
yoklugunda aglamaktý
kulaç atmaktý mavilerine umudun uçup gitmekti sonsuzluguna
soyunup dökünmekti bugday tarlalarýnda
karlarda yürümekti cebecide
bir kýþ kestanesine tav olmaktý iþ çýkýþlarý
sana anlatmaktý kendini uykuda
maviler senin içindi herhalde
titrek ayazlarý vardý umudun
en delice seviþmeler karanlýgýnda
Ankara tanýrdý çocuklarýný
dikimevi postanesinde o kadýn
mavilerden ýrak giri saçlý yalan
en kahpe kavgalar ölüme dair
o lacivertleri kýskandýran mavi
sana dair bana dair
yüreklerin dayanýlmaz hali.








O þehir,

Damlarýnda güvercin beslenirdi
her insaný þairdi sanki
kara taþlý geniþ eyvanlý evler
bilirim aþklara misafirdi pencereleri
dar kuçelerde saklanýrdý ömür
bir vakitler huzur onun sevdasýydý
kýyýsýnda dicle akardý nazlý nazlý
telli duvaklý gelindi hikayesi
iþte o þehir öyle bir þehirdi
bugday tarlasýnda gelincik
özgürlüktü gökyüzünde
damlarýnda güvercin beslenen o þehir
sevdaydý bir zamanlar gözlerimde
gözlerim o þehirdi
penceleri aþklara misafir.









sevdim
karanlýklar korkutmadý beni
usumu bunaltmadý korku
yanlýzlýk yetmedi bana
ölüm tüketmedi usumu
bir akþam üstüydü
ýþýklarý yandý þehrin
bugday tenli diþiler arattý kendini
perdeleri aralandý umudun
gözleri hüzünlendi
sessiz sedasýz tükenirken ömür
uzak köylerde seviþirken hayat
tümce devþirme sevdalara inat
sana inad b ana inat
[evli kadýnlar anlar beni]
loþ ýþýklarý saklasada ruhumu
ben seni sevdim bilirsin
bilirsin sevdalarda tanýr aþký.








korku
çekip gitti göçerler
kara çadýrlý diþi unuttu geriyi
ayaz kavgalardan öte yolculardandý usu
kýllý yalanlardý heybesinde ölümün
kimseler anlamadý namuscaydý her þey
örtüleri kalýncaydý diþiligin
yaralý ceylan misaliydi ruhu
kitledi karanlýgýna ömrü
geri dönülmez adýmlardan
aglamaklý türkülerden kalan
bir garipceydi ömür
iþte o göçerler
ölümle niþanlýydý hayatlarý
soyunup dökündükleri obalar
yanlýzdý þimidi girilerinde
o kalýnca diþilikleri ýslak,
türküleri acýmalýydý
ayaz kavgalardan öte yolculardandý usu
çogulda yanlýzdý hikayeleri.






yanlýzlýk
öyleydi anlarsýn ya
bir akþam üstü gitti
saçlarý yastýgýmda misafir
gözleri aglamaklýydý,
hiç seviþmemiþ gibi katýydý elleri
hep boþ kavgalarda tükenik,
öte sevdalara hayalceydi.
öylesi yanlýzlýgý vardýki bilmelisin
hiç tükenmez yolculuklarýn adýmý
çaresiz hücrelerin esiri gibiydi
belki hiç soyunmamýþtý yüreði aþka
kimsesiz kedicikler gibi mahzun
en igrenç tecavüzlere mahkumdu yüreði
ankarada o þehirde kendince
akdeniz gibi tuzlu yanlýþlarýnda ömrün
en koynuna girilmez yalanlarla
seninle elele o gecede
karanlýgýna takýlmýþtý yanýlgýnýn
daha çaylarý demlenmemiþken ömrün
öpüþmemiþken korkular
kýsýr döngüleri kýramamýþken yürek
yanlýzlýgý avuç içlerinde
hep boþ kavgalara tükenik
boþ dalarda yanlýzken.


uyku yitti gecemde
sözcüklerim anlamsýz kaldý
kahve fallarý yetimledi kendini
soyunuk donukluklar yüregime sindi
tozlu yollarý vardý kavgamýn
kenarlarýnda umudcul tomurcuklar
aþký vardý gözlerimin kendince
iþte gittin sen
duvarlar küskün sessiz,
yok artýk gülücüklerin
kestene rengi bakýþlarýn yok
yine temmuzundayýz yazýn
kýyýlarda genç sevdalýlar
bir biz yaralýyýz caným
biz yanlýzlýgýndayýz umudun
aramam derdi sözcüklerim þiirlerimde
yanlýþ mýþ o hikaye
aradým seni kendi hiçligimle.







çizgiler
onlar öyleydi karanlýðýn yosmalarý
arkýrý arzularýn mezesiydi günleri
çekilip giden yabancý gözlerden
sakladýklarý neyse oydu sevinçleri
yer alanyamýydý Ankaramý bilmiyorum
özgürlügün kavgasýydý saçlarýndaki aklar
türküler yanlýzlýk türküleri idi
o karanlýgýn yosmalarý tüm yanlýþlarýmda hayatýmýn
batakçýl kuþlarý oldular yüreðimin
belki aç kaldýlar belki korkarak seviþtiler ölümle
iþçiler akþam vakitleri hüzünlenirken
ankara metrosunun en uç noktasýnda
katýk etmiþtik umudumuzu saframýza
dedim ya türküler yanlýzlýk türküleri
çizgiler yanlýzlýga dair
körpe yürekler gördüm topraga misafir,









iþte ben böyle güzelim
gizsel karanlýklarda tükenen,
gün batýmlarýnda yýkýlan ruhumla
seni sevmiþ olmuþum
bilirmisin güzelim
soysuz seviþmelere takýlýr gecelerim
öpüþlerinde yanlýzlýgý yakaladýgým aþk
soguk diþiliklerde bulur beni
benki elleri emek insan
kavgalarýn garip umudu
bu temmuz gecesinde beklediðim
tüm vakitsiz ölümlerin hikayesi
dizelerinde takýlýr oltamýn
güzelim demek yetmez
açmalý pencesesini aþkýn
seviþmeli yalana inat
dönüp anlatmalý aþýklara umudu
gizsel karanlýklarda tükenen.








karanlýk
kasýgasý sarstý adýmlarýný
erkekçe sevmeler yetmemiþti
öglen sonralarý içilen beþ çaylarý
soyunup dökünmemiþti aþk.
belki çýplakça bir çýrpýnýþtý bu
bu ülkenin ölen yigitleri var
bilirim saçlarý kýnalýdýr umudun
dedimya kasýrgasý sarstý adýmlarýný
en öte köylerin en yakýn sevdalarý
hüzünlüdür bu topragýn gözleri bilirim
beyaz tübentleri ile þarkýlarý
dertlimi dertlidir.
hey ankara benim þehrim
tümce kadýnlarýna sevdalýyýmdýr
bilirim günbe gün yanlýzlýgýný
senin için benim için
bir lokma ekmek için
ömürce mahzun
çýplakça çýrpýnýr umut
bu ülkenin ölen yigitleri var.





Daglar
Ey benim karlý daglarým
daglarýn ardýnda garip köylerim
gece gündüz karanlýgým degiþmez
ben sizsiz ötelerde neylerim
özlerim akan sularýnýzý
kadýný kýzýný kýsragýnýzý
gün begün aranýr esen yeleniz
çatýsýnda uçan atmacanýzý
ey benim karlý daglarým
suyunda yýkanan mor kuzularým
þimdi anladým ben varlýgýnýzý
gördüm gözlerimle arlýgýnýzý
bu fani ömürde tükenir ise
olsun kabrim kýyýsýnda aglarým
ey benim caný can karlý daðlarým










Acý
iþte böyle ömür
kasým patý çiçekleri misali
bugulu camlarýn ardýnda tükenir
karamý karadýr hücrenin isyaný
öpüp koklamak nafile
iþçiler garip yaþar günü
öbek öbek tükenir gece
loþmu loþtur ölüm
korkmanýn anlamý yok bilirim
taþ duvarlar ardýndaki eyvanda
soyunup seviþmesi yanlýzlýgýmýn
bilirim arkasý yok ötenin
iþte böyle ömür
alanya tanýmaz seni kaldýrýmlarýnda
yalanýnda dolanýnda yoktur ellerim bilirim
öpüp koklamak nafile
karamý karadýr hücrenin isyaný
ölümdür bir akþam vakti kapýmda.







Bu memleket yaralý çerçelerin yurdudur
umut daðbaþlarýnda açan bir gelincik
Aradýgýmz aþ iþ ve ekmek .
Biz her daim kara tirenlerin dunanlarýnda
Puslu pencerelerinde mahzun
Yýlgýn atlarýnda kaderin
sahipsiz yoldaþlarý gökyüzünün.
Çekip gitme sakýn inanma yalanlarýna
Devrimci þiirler yazsýn papuçlarýn
Tozlu topraklý yolarda tükenen
Esmer kadýnlardan hatýrladýðým
Dað baþýnda o köhne kulübeden
Seviþip kaçýrdýðýmýz umut
Býrakmasýn seni Gitme sen.











Hiç

Ne günlerde o günler
Bir sofrada þenlenirdik
Memleketten konuþurdu gözlerimiz.
Ah nasýlda içlenirdik
Islak þiirler okurduk
Yasaklý anarþist þiirler
Soyunup dökünürdü yüreðimiz
Sen ben ve içimizdeki giz.
Ah bir bilseniz
Kimseler tanýmazdý onu
o basma entarili umut
Sarýþýp korkularýnda beklerdik
Günlerden cumartesidir.
Kim gelse görür bizi o çilede
Oömür dedikleri hikayede
Sen ben ve hiçlik.









Her doðan gün alýp gider bizi
Anlamayýz anlatmazlar kýrmýzý bir acý gözlerimizi yakar.
Sen söyleme bana iþsiz erkekleri ve fahiþelerini yalanýn
Özgürlük birazda senle olmak gibi bir cehalet.
Apartlar diker yalan sevdalar ölür.
Kim derki bir akþam üstü yanýna varsam
Daha ýþýklarý sönmemiþtir karanlýðýn
Daha düðmelerini çözmemiþtir ölüm
Bugdaydan bir aþ piþirmiþsindir
þöyle kýrmýzýlý adana üsülü
Sevmiþtir saçlarýný mutlaka
O geyikli gece soyunup dökünen yalan
Esmer kadýnlarý sever sözcükler
Yüreði yaralý kadýnlar gülümser acýya
Korkulur vakitsiz ölümlerden
Gece saklanýr güneþ kaçar ötelere
Apartlar diker yalan sevdalar ölür.









tutku
Ben kendi kendimleyim
Sende öyle
Kýrýlganým hiçleþmiþim
Yalnýzým
Ýþçi kadýnlara kardeþim ben
Kýrmýzý çatýlý dag evlerine özlemli
umut gömlekli mavilere tutkun
Uçsuz bucaksýz bugday tarlalarýnda
Ezikmi ezik yolculugumda
Kendimceyim.















Belliki
O güçüp gidenler yokmu
Sizi karanlýklaþtýran
Korkutan çökerten
Ölümü özleten.
Þehirlerde yalnýzlaþan
Islaklaþan yoksunlugunda
Ýþçi çocuklarýnýn sýcaklýgý
Ve çekip gidenler
Bir toprak tümekliginde biçare
Bakýp bakýpta konuþamadýgýn
Isýtýp kuzunede ekmegi
Bölüþmek tüm açlýklarýna ülkemin
Ýnançlaþmak tanýþmak yüregindeki tanrýyla
Birde ýslaklaþýr toprak
Kuru yolculuklarýnda ömrün
aramak yetmez göçerleri
yürümek var izlerinde
bir kasým dönencesinde
ekmek topraga hücrelerini
belliki görüþmek lazým ölümle.





Nokta
Susmak çogu kez ölmekle eþdegerdir
Bunu senin yanýnda anladým
Ekmeklerimizi çaldýlar
Acýmasýzdýlar
Anlamadýn.
Yalnýzlýk yoklukca katlanmaktýr
Sokaklarýnda anladýgým ayaz
Çýglýklarý vardý hiççizligimin
Pek duymazdýn
Seviþmelerimizde olmuþtu bizim
Perdeleri açýk pencerede
Kapýsýnda umutkar bir sýcaklýk
Acýmasýzdý alýn çizgimiz
Üþümüþtüm.
Sen bilirmisin
Ekmegimizi çaldý soytarýlar
Anlamak istememiþtin
Sus dedin yakarmalarýna ömrün
Camlarý ýslak pencerede
Nerde o bekledigim ölüm
Kalabalýk yalanlar sarmalýnda
Kimsesizdim
Bilirmisin ekmegimizi çaldýlar bizim !



Kýr çiçekli pazenden bir elbisesi vardý
Her daim üstünde olan
Gözleri güleç saçarken dahi
O mahzunluguyla yaþardý.
Mezepotamyanýn bir köyünden
Bir kürt kýzýydý yada türk ne fark eder
Akþamlarý kapý önünde
Can bildigi babasýný beklerdi.
Kirazdan küpeleri vardý bilirim
Meme uçlarý gibi bakirdi duygularý
Ah bilseniz ölesiye severdiniz onu
Bir Yörük sofrasýnda buyur ederdiniz
Gecenin yýldýzlarý laciverttir ya
Onun gözlerinde olurdu o renk
Ah ne olurdu gençligim
O yagýz atlarýn üzerinde
Alacalý gelinin olsaydý o
Anadolunun tüm çiçeklerinden
Pazenden giydigi elbisesinde
Turanç dügmeleri olsaydý gögsünün
Ana olsaydý kara gözlü çocuklara
Bir hikaye anlatýlsaydý
Kýr çiçekli pazen elbiseli kadýna dair.



Yavan
Ne kadar çaresiz
Ve yavansýn yüregim
Cebecideki hüzün
Kýrmýzý kiremitli ev
Duruyor ayak izlerin o sokakta
Üzerinde bir yeþil parka
Yýl 1978 den bir gün
Bende sevmiþtim bu ülkenin çocuklarýný
Ölülerimi sakladýgým topragýný
Gök yüzündeki ay yýldýzýný
Bende yýldýzlarý saymýþtým gecesinde yazýn
Uyandým bir kýþ günü
Yalnýzdým.











Ansýzýn gelir ölüm
Bir sebep bulunur
Yitiklige alýþmak lazým
Þimdi
Þimdi yoklugu yudumsamak vakti.
Nerdesin
Birlikte sokaklarda büyüdügüm umut
Kitaplarýmý paylaþtýgým
Ankaralý kýz
Ulusta dolaþtýgým yalnýzlýgým
Ölüm ansýzýn gelir
Bir hastane odasýnda bir köhne evde
Kaldýrýmda
ýþýklarý yanýktýr þehrin
sabaha vakitlice daha
yýrtýk tutkulardan aradýgým þehvet
esvaplarý giyiniktir yarin
yada yok öyle bir þey
yardan ýraktayým
kendimleyim
yalnýzým
ölüme çok yakýným.




kardeþce
Çok korkunç bir durum bu. Ölüme yalnýzca varmak !
Iþýk kümesinde yitiklikle var olmak
Olurlulugumuz ölümle biçimlenir,Biliyormusun günaha girmekte gecekmemeliyiz
Memleketi düzelteceksek eger,buna saçlarýndan baþlamalýyýz kadýným.
Karmaþýktý gece gözlerinde,Duvarlar üzerime hucum eder
Tüm gizledigim hiçliklerim
Biliyormusun ben bu ülkenin çocuguyum
Yaþlý kýrýk yüregimle
En köhne sokaklarda tükenir ömrüm
Ruhumda içsel bir sýcaklýk seninle.
Çok geç kalmamalýyýz sevmek için umudu
Ekmekleri bölüþtürmek için
Barýþý saglamak için
Layýkýyla þöyle bir sabah vakti
Geceyi özlemek koynunda
Güneþ ýþýklarýný pencerede unutmuþ
Gelirse gelsin ölüm.
Benim yedi milyar kardeþim var bu dünyada.
Baþak tarlalarýnda gelincik
Sevdim tüm kadýnlarýný ülkemin kardeþce
Ne kötü þey Ölüm yalnýz alýr sizi
O zaman çobana gerek yok bu alemde
Herkez kendinizce
Özgürlük hükümdarlýgýnda birsiniz.
Nasýlsýn dedi ? Güzel bir soru !
Ýyi yanýt vermek lazým
Nasýlým , bir umut gibi
Ýlgi çeken ve öfkeli.
Devrimci bir ruha sahibim.
Biliyorum en büyük devrim ölümdür !
Býrakýr tüm topladýklarýnýzý arkada çeker gidersiniz
Topragýn meçhuliyeti acýmasýzdýr.
Yinede seviþmek lazým umutla.
Hacý hoca din iman
Öteleri anlamak lazým yakýnýndan.
Ýþsiz erkekler ve yoksul kadýnlar
Benim baþak tarlamýn gelincikleridir.
Arkama bir baktým ömürler geçmiþ
Atlý akýncýlarýn tozlu topraklý kavgalarý
kapitalizimin diþlilerinde misafir.
Esmer bakýþlý kadýnlarýn dogurganlýklarý
Ve fahiþeligi yalanýn .Birbirine karýþmýþ!
Kimsesizdik Atlý arabalarda çekip gidenler
Adýný ölüm koymuþtu yitiþin
Kafkaslardan bir mavi gözlü mazlumdu özlenilen
Herkez kendince zalimdi.
Sonra bende sordum kendime
Nasýlsýn ?
Ýþsiz yoksul ve kendimsiz.
Yedi milyar insan içinde yedi milyar kimsesiz.

Mor papuçlu kadýn.
Küçük sözcükler kullanýrdý
Kimin nesiydi bilmiyorum
Yakýndý uykularýma tanýyorum.
Yagmurlu bir nisan günüydü
Merhaba dedi yüregim
Þöyle bir baktý
Yada ben öyle sandým
O caddenin en alýmlý kadýnýydý
Papuçlarý mor renkten
Hikaye gibiydi.
Geçmiþ yitiklerimden ansýdýgým
Hüzündü benimdi kimsesizdi
Ben gibiydi.
Ölümler tanýmýþtý vakitsiz
Yoksun ve umutkardý
Çatýþkýydý tüm varlýgý
Bana sordu ismin ne ?
Hiç ölüm gördümü yüregin
Yitenlerin oldumu býrakýp giden
Hiç seviþtinmi erkekçe
Kavgalarýn sokaklara taþtýmý
Hiç özledinmi çocukca
Yagmurlarýnda ýslandýnmý umudun.

Yükseklerdeki tanrý
Sokakta dolaþýrken seni düþünüyorum
Biliyorum sende bizleri düþünüyorsun !
Sokak çocuklarýný ve yalnýz insanlarý
Arafta duruyor yüregim biliyorsun.
Tanrým beni affetmelisin
Dualarýmý olsun görmelisin.
Her þey kendince anlamlýdýr
Kýrmýzý bir aþktýr yolculugum
Ömür karmakarýþýk
Ýþsiz erkeklerle aç kadýnlar
Ayný gökyüzüne açýp ellerini
Sana dönüyorlar yüreklerini.
Aþk giyindirmektir sevgiyi
Gözlerine bakmaktýr umudun
Kimsenin bilmedigi yalnýzlýkta
Perdeleri açýk kapýsý açýk
Beklemektir geceyi.
Yükseklerdedir tanrý dualarýmýn eriþemedigi
Belki içimdedir iman tahtamýn oralarda bir yerde
Meneveçle günaha girdigimizde
Agladýgýmýzda yitenlerimize
Bizimledir.



Yine sabah oldu
Ýnsanlarda iþ teleþý
Sokaklar soguk umutlarla ýslak
Yine yoksun yanýmda
Bir kadýn tanýrým
Yaban kazlarý gibi ürkek
Gözleri kaçkýn gözlerimden
Çoluk çocuk etrafýnda
Irakta bir umut
Gülümseyen.
Yine sabah oldu
Üþüyorum.















Özledi yürek
Bir bilsen daglar kadar
Okyanuslar kadar
Azgýn þehvet dürtülerinden öte
Ýnsanca özledi
Gözleri hüzünlüydü çocuklarýn
Toprak ayaza çalmýþtý
Ömürlerden kýþtý.

















Hayeller
Büyük çiftlikler olmalý
Ortak üretilen
Ortakça bölüþülen
Þükürler etmeli tanrýya
Seviþmek insanca olmalý yürekte
Saçlarý örgülü bir kadýn
Sütünü saðmalý umudun
Bir kahve içmeli dost meclisinde
Papuçlarýný boyayýp keyfin
Yaþadýgýnýn renklerinde
Resimler yapmalý memleket obalarýndan
Minarede bir ezan sesi
Masada raký olmalý günaha girmek lazým
Her þey kendi çatýþkýsýnda yaþanýr
Aglaþýr yalnýzlýk bilirsin
Irakta bir köyde býraktým aþký
Þehirlerin ýþýklarýnda
Kahvehanede bir hikaye oldu gençlik
Hiç olmadý öyle çiftlikler
Ýþsiz erkekleri oldu mahzun kadýnlarý memleketin
Kara renklere boyandý tuval
Ah benim garip hayellerim.





Turnalar.
Hani gün olur aðlaþýr duygular yokluðunda
Bir ömür çekip gitmiþtir sensiz
Ýþçiler devrimler yapmýþtýr ekmek için
Bir kýzýl elma vardýr sofrasýnda
Ruhumda milliyetçi duygular ve aþk.
Bu ölüm sensizliðin getirdiði bir meçhuliyet.
Biliyorum kanatlarý kýrýktýr turnalarýn.

















Yer yüzü
Bu yeryüzü bize verildi biliyorsun
insanca yaþýyalým diye
ama tel örgüler çektik nehirlerine
kadýnlarýna kötü isimler verdik.
aç býraktýk çocuklarýný koruyamadýk.
Tüm bunlarý tanrýnýn gördüðü yerlerde yaptýk
kaçamazdýk onun o sýnýrsýz gücünden.
fabrikalar kurduk sonra köle olduk diþlilerine zülümün.
büyük okullarda unvanlý eðitimcilere cehaleti okuttuk.
biliyorum ansýzýn gelen ölümüde görmezden geldik
sýnýrlarýný bilemedik hayellerimizin.
Bedenimizle kavgalýydýk ahlaklý olmak için
sonra büyük görkemli binalar yaptýk
içinde küçük ruhlu yitik adamlar dolaþtý.
aðladý bu ülkenin yaðmurlarý.
Issýz gece gibiydi doðan güneþ
hep ayazdý ýþýklarý umudun.
bekledik aydýnlatsýn yer yüzünü
bu yer yüzü bize verildi biliyorum.






Yüregimdeki gizli oda

Seni ben en köhne saksýlarda yetiþtirdim çiçeðim
içimdeki en gizli odanýn penceresinde güneþe kavuþturdum.
Birgün tanrý kutsadý seni çekip aldý o gizli odadan.
ben soðuk katý ve sensiz kaldým .
Tanrý aðlama dedi ben seni aðlamak için yaratmadým
ezilme giden kadýnlarýn ardýndan
fabrika diþlilerinin çarklarýnda tükenme.
Tanrý beni serbest býraktý en öte günahlarý saldý içime
köhne bir þehvetle seviþtirdi beni.
kimseler yoktu o gecede sende yoktun.
Devrimci bir gidiþti bu biliyorsun gülümsüyordu ölüm bana.
Sonra toplamak istedim ülküdaþlarý seviþin dedim seviþmek sizinde hakkýnýz.
kimselerin olmadýðý o uçsuz yanlýzlýkta.
ben senden sonra teneke bir saksýda büyüttüm hayellerimi
milattan sonra tanrýnýn yaþadýðý bir zamanda ölümü bekledim.
O meçhul ülkeye vardým sen ordaydýn birde emekçi kadýnlarý gecenin.
Bir köylü bana seni anlattý kara bir çadýrda doðmuþsun
kapýda keçiler varmýþ geceleri yýldýzlarý saydýgýnda
tüm insanlar o yýldýzlara bakýyormuþ.
Sonra polisler geldi _ismin ne ?- dediler.
sahi neydi ismin o ürkek kugu gibi duruþun
kadýnsý doðurganlýðýnla hangi cephede soyundu korkularýn.
Ben seni hep o gizli odasýnda aradým yüregimin.


Yörükler.
keçiler dolaþýr kara çadýrýn otaðýnda
bir sabah vakti erkencede anlatýlýr ömür.
çaylar demlenir kara keçiler otlakta
kadýnlar can kadýnlar anadýr kara çadýra
Türk bir baþka türktür Toroslarýnda zirvenin.
ýraktan su getirilir yürümektir yörüklük.
sevdasý bir baþakadýr yörüklügün.
Ðüneþle yaþar güneþle tükenir ömürleri
mertlikmi dediniz orda aranýr
yigit gözüpek bakýþlarý vardýr hayatýn
çok umutlar taþýr herbeler göçerliklerinde.
Hani kara koyunlular ,sarý keçeliler
bir hikayedir ömürler yükseklerinde Anadolunun
kimbilir belki daðlar onlar için yaratýldý
belki türk olmak en çok onlara yakýþtý.
yörükler yaþadý bu topraklarda
bu topraklar onlarla hoþnutlaþtý.







Söyleyin
Hergün ayný sözler ayný konular ayný yalanlar !
karanlýktan medet ummalar.
boþver artýk dinleme bu karanlýðýn ýslýklarýný.
Gel çekinme kendimize ait olan hayatý yaþýyalým.
Öyle görkemli evlerde deðil sýcak duygularda kabullenelim kendimizi.
Sorumsuz rüzgarlarda yitikleþmeyelim.
Biliyorum çok þey fazla geldi hepimize
Onun için despot buruyganlýklara mahkum olduk.
Kabüllendiklerimiz yokluklarýmýza kucak açtý
çok kadýnlar sevdik çok erkekler karanlýðýnda kaldý hüzünün anlamadýk.
Biliyorum ölüm ansýzýn gelir. þirkef ruhlarý yýkar teneþir tahtasýnda.
soysuz bir þehvettir hükümdar olan gecede.
Tüm iþçi kahvelerinde yorgun bakýþlý kadýnlarýn izleri vardýr.
Hani nerde annemiz kardeþimiz bacýmýz .
Söyleyin Bana çocuklar anlatýn. Niçin acýmtýrak gülümsemeniz.
Hergün aglarmýsýnýz siz acýkýnca yoksa gülermi gözleriniz!










Tüm baþaklar tüm insanlar için ekilmeli
Ölüm hepimizin boynunda kýlýç
Keder ruhumuzda acý otaðý.
Ah bu dünyanýn çocuklarý
Hepiniz ayný topraðýn hamurusunuz
Yok birbirimizden farkýmýz.
Saçlarýmýz ayný rüzgarlarda daðýlýr
Ayný depremlerde yanar avuçlarýmýz.
Sevmek acýtýr ruhumuzu biliyormuyuz
Kimiz neyin yolcusuyuz .
Biz bu dünyaya istiyerek gelmedikki
Niçin çekip gidiyoruz anlamýyorum
Bakýþý niçin yaslý sözlerimizin.
Niçin aðlýyor yaðmurlarýmýz
Bu dünyanýn yollarý niçin taþlý ve tozlu.










Bende geleyim
Duydumki bademler çiçek açmýþ sizin oralarda
Güneþ topraðý ýsýtýr olmuþ bir baþka çaðlamýþ dere
Evin önünde bir kalabalýk güleçmiþ umudun yüzü
Þimdi o köyde mevsim bahara kavuþmuþ anlaþýlan
Ben gibi beklememiþ sevdiðini kurutmamýþ dallarýný umudun
Aç kalmamýþ koynunda yokluðunun.
Duydumki sen devrimler yaratmýþsýn yüreðinde
Çoluk çocuk toplanýp marþlar söylemiþsin
Belki seviþmiþsindir bensiz kendinle.
Kimbilir ‘hikayeler ölümle biter’ derler,ya
Karabir çadýr kurarýz senle Toroslarýn yamacýnda
Ölülerimiz bizimle olur korkularýmýzda öyle
Yýl geçkin bir hikayeyi anlatýr zamana
Benim papuçlarým tozlu yüreðim acýdýr böyle.
Sen kara çalýlara takýlý hikayemdesin
Ne olur üzülme býrakýp gitme öyle
Bende geleyim burda ýslak çadýrým, kimsesizim
Bana kendince birþeyler söyle. Gülelim !







Çok iyi tanýdýðýmý biliyorum sizi
O kýskanç sýska yitik ruhuda bilirim
Onun için uzak dururum karartýsýndan
Kimselerin peþinden koþmadýðý gerçekler
Birde kýrmýzý karanfillerin hatýrlattýðý o gece.
Devrimler kadýnlarýn yüreðinde baþlar
Erkekleri ipe çeker ilkel kýrýk hikayeleri ülkelerin.
Kimseler sevmez beni bilirim o mevsimde
Sadece umutlarda hatýrlanýr aþk.
Alanya yalanlarýn þehri yitik mahzunluðu ömrümün
Birde kýrmýzý rujlu sürtük bir yosma
Geçmiþten hatýrladýðým devrimci kadýnlardan ýrak.
Biliyorum benim ülküdaþlarýmda var bu kavgada.
O pencerinin yanýndaki yatakta öldü
Tüm geçmiþim biliyorum ,þimdi kim tanýrki beni
Kim sever ruhumdaki dikenleri
Bir aralýk ayýnda çekip gittik
Korktuðum o yolculuða.
Anlamsýzdý ömür.








seninle

Artýk gelmek istiyorum yanýnýza
Bu kavga bu sürtüþme anlamsýz
Artýk yýldýzlar duygulandýrmýyorbeni
Seviþmek bir þey olmuyor artýk
Nerdesiniz anlatýn bana
Kimsesiz kadýnlar gibi ürkek
Serçeler kadar mahkumum aðaçlara.
Yine hikayeleri var ömrün
Yine çözümsüz hesaplarý
Tutsak bir cehalet avuçlarýmda
Yine kara tirenlerde yolculuklarým
Hiç demiryolu bilmez þehirlerde
Kimseler sevmez ölüleri
Geçkin kadýnlarýn çýplak yataklarý
Bana acýlar yaþatan ülke
Kimderki sevmez özgürlüðü denizler
Yaþamak varya seninle caným
Ölmek gibi anlamlý ve güzel.




korkularým boy attý baharda sýcak bir kahve soðuttu yüreðimi
Ýþçiler hiç seviþmeyi beceremedi yalanlarla üzüldü gece.
Biliyorum birgün býrakýp gideceksin bu hayatý ötelere
Kimsesiz býrakacaksýn ruhumu, kaçýp yolculuklarýna zamanýn
Köhne duygularda kaldý o mahzen ,bana nerdesin söyle.
Biliyorum barýþýk deðiliz umutla kadýnlar ýraklarda çok ötelerde
Yorgun sabahlarý bekliyor gece biliyorum özgürlük bu deðil
Sen kavgalarýmýn þehri terket beni , korkularýmý görme
Tüm kadýnlara aþýk yüreðim tüm kadýnlara kardeþ
Ölüm erkence gelirmiþ nerden bileyim ,söyle.
Hadi gel bir sofra kuralým akþamýnda iftar yapalým
Tüm günahlarýmýz karanlýkta umutlar ýþýk olsun
Gömelim topraða tüm arzularý aðlamak ýrak olsun bizden
Kaçkýn bir kavgaya mahkum kalan özgürlüðümüz
Hiç konuþmayan acýlara içimizde biliyorum baþkasýna aitsin
Ben ne yapayým þimdi sen söyle, gideyim yolculuðuna ölümün
Bir kýþ gecesinde üþüten senin varlýðýndýn biliyorum
Aç saçlarýný rüzgarlarda savur þöyle ,belki gelir kokularý varlýðýnýn.
Ben biçare bir yoksunlukta yorgun bir hiç oldum
Sen yolculuðumda kal gitme korkularým boy attý benim
Ýþsiz köylüler gibiyim yorgun ve uykusuz kaldým
Sen tut ellerimden koru beni al yüreðinde eyle.
Bugün ne yapalým çocuklarý sevelim yetim çocuklarý
Onlara þiirler okuyalým annelerinden þöyle
Birde yorgun yürekli babalardan hikayeler anlatalým
Yýldýzlarý toplayalým döküp kýrmadan daðýtalým öyle.


ölümlere dair.
Senin ýraklýðýn farklý bir durum
Kýrmýzý kýraz bahçeleri gibi mor
Erkek korkularý gibi geçkin
Sen yolculardan yolcu
Diyarekirde býraktýðým umut
Ve çileleri avuçlarýmýn,
Bana anlat kýrmýzý kirazlarýný o köyün.
Ýþte yine ekmeksizim aç deðilim
Bekliyorum kara çadýrlarýný yörüklerin
Erkence saðýlsýn sütleri özgürlüðün
Yine bayram geliyor yine yoksunluklarým zirvede
Yine kýrmýzý gelincikleri buðday tarlalarýnýn
Yine vakitsiz ölümleri gecemde
Yine güneþi yaralýdýr penceremin.

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.