DÝVANE DERLER
Samanlýk, kömürlük fark etmez mekân,
Buna el veriyor bulunan imkân,
Yüzüm güler ama yürek akar kan,
Sorsam kimim diye divane derler.
Ben de yaratýldým etten kemikten,
Halim periþandýr, geçilmez bitten,
Etrafýmda herkes sayýyor itten,
Sorsam kimim diye divane derler.
Dünya malý için eylemem tamah,
Yalnýz Hüda’yadýr yaptýðým semah,
Kula minnet etmem, derim eyvallah,
Sorsam kimim diye divane derler.
Hem öksüz büyüdüm, babasýz yetim,
Her þeye yeterdi bilirim aklým,
Belli ki bundandýr erken týrlattým,
Sorsam kimim diye divane derler.
Özgürce yaþarým harcamam emek,
Fikrimi sormadan sunarlar yemek,
Ne buldumsa giydim, yok bunda yermek,
Sorsam kimim diye divane derler.
Bir garip Ýbrahim; içimde sýzý,
Dost tuttum kendime Ay’ý yýldýzý,
Bu nasýl kaderdir, bu nasýl yazý,
Sorsam kimim diye divane derler.
28.02.2024 Emk.Öðrt. Ýbrahim MEMÝÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.