AŞK DA ANLAMAZ OLDU

Hayatýn pençesinde çile hüzün olmadan,
Kalbimin çiçekleri birer birer solmadan,
Ýðnenin deliðinden dertlerimi geçirdim,
Feleðin kasnaðýndan çemberini almadan.
Nakýþ nakýþ iþledim umut çiçeklerini,
Papatya çiçeðinden taçlarýný yolmadan.

Peteklerde olsaydýk arýyla balý gibi,
Her gün hoþbeþ etseydik çiçekle dalý gibi,
Seni bir kez görünce gözlerim ýþýk saçar,
Çekilir karanlýklar gökten bir halý gibi.
Kýþ bahar veda eder açýlýr yaz mevsimi,
Vuslata bir yol alýr ömrün son salý gibi.

Kapkara bulutlarý söyle kimler çaðýrdý ?
Damlayan gözyaþlarým taþlar gibi aðýrdý.
Kuþatýlmýþ bu gönül hudutlardan aþýnca,
Vaveylam duyulmadý sanki herkes saðýrdý.
Ufuklardan batarken sevgimizin güneþi,
Karanlýða gömülüp avaz avaz baðýrdý.

Yalnýzlýðým usandý hem bahardan hem kýþtan,
Kalmadý bak mecalim kesildim ekmek aþtan.
Topladým teker teker anýlarý sahilde,
Sektirdim dalgalara peþ peþe ayrý taþtan.
Aþký da anlayýnca kalpte en güzel hey can!
Dönme dolap misali dön hadi yeni baþtan.

Kahredip aðlar mýydým gül anlasa halimden?
Dikeninden tutunca kan damladý elimden.
Bülbülün dili bile ahvalimden tutuldu,
Aðladýkça kirpiðim vuruyor her telimden.
Yüreðim hüzünlendi bir tebessüm etmiyor,
Aþk da anlamaz oldu bunca tatlý dilimden.

(Terkib-i bent -aabaca)

20.2.2024 BERLÝN
KUDRET MERTTÜRK

Sosyal Medyada Paylaşın: