Kedere emanet edilmiþ umut gibiyim çocuk... Ne zaman niyetlensem gülmeye, Karlar yaðar daðlarýma. Üþür yüreðim,üþür ellerim... Gökyüzüne bak benimle, Ben çoktan unuttum. Maviyi ve yeþili, Gökte gülümseyen güneþi... Bir oyun oyna benimle, Sen eðlen ben de güleyim... Yaðan karý unutsak, Hiçe saysak kederi, Öylece oyuna dalýp... Gözyaþlarýmýzý dondursak... Bir hikâyemiz olsun... Bir günlük de olsa... Anlatýlsýn kederden bunalan gönüllere.. Umuda niyetlensin iklim.. Dilek tutsak kayan yýldýzlara.. Yine ve yeniden gülmeyi dilesek... Nefesimiz deðse donmuþ gönüllere, Belki yeniden ýsýnýrlar kimbilir... Bir kardelen gibi açýp bahar niyetine, Kederi gülücüklerle uðurlarýz öylece...(YEP)🇹🇷
Sosyal Medyada Paylaşın:
ben YEP Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.