ÜZME BENİ
Ayrýlýðý sevmem ben herkes böyle aðlarken
Gülmek benim neyime insan kara baðlarken
Garip yüzüm hiç gülmez eller birlik saðlarken,
Hiç boþuna yalvarma biliyorum ben seni.
Çocuklar hep aðlarken ne olur üzme beni.
Karanlýk gecelerin sabahý olsan yeter
Virane þehirlerde kurumuþ otlar biter
Evde insan olursa bacada duman tüter,
Yeter derim ayrýlýk bekliyorum ben seni
Çok bekletip burada ne olur üzme beni.
Ne ocaklar yýkýldý ne güller harap oldu
Anneler aðladýkça gül gibi yüzler soldu
Hani barýþ gelecek diyordunuz ne oldu?
Sen sevmesende bile seviyorum ben seni
Zamaným yok diyerek ne olur üzme beni.
Hakký Hak bileceksin kalbimde ateþ yansa
Arkandan kin besleyen seni ayrýda sansa
Birleþmenin zamaný gönüller buna kansa,
Unuttu sanma sakýn özlüyorum ben seni
Hasretin baðrým yakar ne olur üzme beni.
Sevgiyi kalbine yaz hiç çýkmasýn oradan
Bizi mutlak görecek diyorum ki yaradan
Gel birlikte gidelim hep beraber buradan,
Ne olursun gel artýk bekliyorum ben seni
Beklediðim yetmez mi ne olur üzme beni.
Kemal DOÐANAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.