kafam dolunca atýyorum kendimi kalemin üzerine saðolsun oda kâðýda rica ediyor birlikte çalýþýyorlar usul usul
Bu kentin her taþýný arþýnladý ayaklarým Göðün deli kuþlarý kanat çýrptýkça Çýplak sesleriyle çýðlýk çýðlýða Sesimi bastýrdý tüm korkularým
Ne uzadým ne kýsaldým yýllarca Sevdan niye büyüsün ki içimde Onu attým bir sahil kenarýnda Denizin köpüðüne Asit kokusuna Balýklarýn yosununa Bir dalganýn arasýnda nereye sýçrarsan sýçra O kadar rahat þimdi kafam
Þimdilerde tuvalsiz resimler çiziyorum gözlerimle Manzaram hep Mavi yeþil çocuklar gülen suratlý Herkes birbirinin elini tutuyor Gözler telefona bakmýyor Gençler kafalarý önünde yürümüyor Kulaklarý bangýr bangýr müzik çalan kulaklýklarla týkalý deðil Yer veriyorlar artýk yaþlýlara otobüslerde Babaya peder anneye hiþt piþt demiyorlar Teknoloji manyaðý deðil yediden yetmiþe nesil Klavye delikanlýsý deðil erkekler Makyaj videolarý çekmiyor kýzlar
😊
Watsap dan bildirim geldi resim bitti...
Demem o ki seviyorum bu kenti Seviyorum içinde insanlýk olan her kalbi.
Meryem Ayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meryem Ayan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.