Ey yar... Ben Kays deðilim, Etme beni mecnun. Ben Mustafa oðlu Faruk, Biraz benzi kavruk, Çokça bahtý savruk..
Reva mý bu elem bu yüreðe Ýnsan olan nasýl dayanýr Umutla, sabýrla beklediðinin Bir kuþ misali uçup baþka diyara göçmesine.. Deðer miydi yaralarý sarmadan Yeni yaralar açmaya Hiç mi düþünmedin bu caný Can diye sesleniyordun hani..
Hak mý bunca keder bu bedene Hiç mi düþünmedin Nasýl bir cezadýr yokluðun gidene. Beddua etmem sana Yaþa gönlünce, yaþanabilirse Unutma biçilir bir gün Ne ekilirse.. Hazanda baharý umarken Kar yaðdýrdýn yüreðime.. Þaþkýn erik çiçeði sevdam Kaldý ayazda, buzda.. Yaralarým derinleþir.. Yokluðunda basýlan tuzla.. Nasýl masumca seviyordu Sanki vuslat varmýþ gibi bir hazla.. Bilemedim ki bu kadar basitti Bir hoþça kala sýðar her þey.. Daðlanýrken içim yaktýðýn közle..
Ben þaþkýn bir kulum Bu sana son mektubum. Yangýn yeri yüreðim.. Toz duman harman yeri gönlüm Nasýl kýydýn bana gülüm Hak edecek ne yaptým Neden bunca zulüm.. Unutmak mümkündür belki Gelirse bir gün ölüm..
Faruk Tezel 14 01 2024
Sosyal Medyada Paylaşın:
FARUK TEZEL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.