ADALET HANIM
Zengin kucaðýnda fakir diþlersin,
Sen seni bitirdin bizim Adalet…
Engin ocaðýnda bakir þiþlersin,
Sen beni yitirdin sýzým atalet…
Körkütük âþýktým fidan boyuna,
Almadýn insafsýz beni koyuna,
Görmedin gerçeði yazýk soyuna,
Hakka hakarettir sizde asalet…
Saraya kuruldun burnun havada,
Kavurdun gönlümü kýzgýn tavada,
Haksýz ettin beni haklý davada,
Hanemde eserin çile sefalet…
Dökülmüþ yüzünde bütün makyajýn,
Hurdalýða dönmüþ evin garajýn,
Sevdamý boðuyor milli barajýn,
Günahtan almýþsýn pullu vekâlet…
Cantekin der; derttir bana ihsanýn,
Kývýlcýmý sensin feryat isyanýn,
Yanýyor kapýnda caný insanýn,
Kör Adalet Haným bu ne dalalet…
1985
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.